شش مشکل رایج دستگاه تناسلی در نوزادان

اگر چیزی در ناحیه پوشک کودکتان درست به نظر نمی رسد، با راهنمای ما مشورت کنید. 

با در نظر گرفتن تمام زمانی که والدین برای تمیز کردن و مراقبت از ناحیه تناسلی نوزاد خود در هنگام تعویض پوشک و حمام صرف می کنند، قابل درک است که آیا همه چیز طبیعی است یا خیر.

در حالی که شما همیشه باید در مورد هر گونه نگرانی که ممکن است داشته باشید با پزشک اطفال خود مشورت کنید، ما از متخصصان خواستیم برخی از رایج ترین مشکلات دستگاه تناسلی را که می تواند نوزادان را تحت تاثیر قرار دهد، بررسی کنیم.

بیضه های نزول نکرده

بیضه ها در شکم رشد کرده و در چند هفته آخر قبل از تولد یا کمی پس از تولد به کیسه بیضه فرود می آیند.

با این حال، گاهی اوقات یک یا هر دو بیضه در جای خود قرار نمی گیرند، که به عنوان "بیضه نزول نکرده" شناخته می شود.

در موارد دیگر ممکن است بیضه ها پایین بیایند، اما کانال مغبنی (مسیر بین شکم و کشاله ران) به طور کامل بسته نمی شود و بیضه ها بین شکم و کیسه بیضه به جلو و عقب حرکت می کنند - وضعیتی که به آن بیضه های عقب کشیده می گویند.

بیضه نزول نکرده در هنگام تولد تقریباً در 1 نوزاد پسر از هر 100 نوزاد بیولوژیک اتفاق می افتد و در نوزادان نارس شایع تر است. 

در بیشتر موارد، بیضه ها در عرض 6 تا 12 ماه از تولد به جای خود حرکت می کنند. اگر این کار را نکنند، ممکن است پزشک اطفال هورمون درمانی یا جراحی را پیشنهاد دهد.

فتق مغبنی

فتق مغبنی زمانی رخ می دهد که بافت شکمی مانند حلقه روده به داخل شکاف بین شکم و کشاله ران حرکت می کند و باعث ایجاد برآمدگی بدون درد می شود که ممکن است در هنگام تعویض پوشک مشاهده کنید.

فتق مغبنی می تواند در هر سنی ظاهر شود و در مردان بیولوژیک بیشتر از زنان بیولوژیک دیده می شود.

کودک شما برای جلوگیری از ایجاد فتق خفه شده به جراحی جزئی برای بستن راه باز نیاز دارد، وضعیتی که زمانی رخ می دهد که قطعه ای از روده در کانال گیر کرده و جریان خون را به آن قسمت روده قطع می کند.

اگر این اتفاق بیفتد، برآمدگی متورم به نظر می رسد، احساس سختی می کند و باعث درد شدید می شود.

کودک شما ممکن است استفراغ کند، گریه کند، بد تغذیه کند یا تب داشته باشد - و شما باید فورا او را به بخش اورژانس ببرید.

هیدروسل

هیدروسل یکی دیگر از مشکلات کانال مغبنی است، اما این مشکل فقط نوزادان پسر بیولوژیکی را تحت تاثیر قرار می دهد.

زمانی که کانال مغبنی پسری بسته نمی‌شود، مایع از شکم می‌تواند در کیسه بیضه جمع شود. دردناک نیست، اما ممکن است بیضه‌های کودک شما متورم به نظر برسند.

هیدروسل خطری مشابه فتق دارد. اگر به خودی خود از بین نرفته باشد، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی عمل جراحی را پس از اولین تولد توصیه می کنند تا مایع را تخلیه کرده و راه را ببندد.

عفونت دستگاه ادراری (UTI)

عفونت دستگاه ادراری (UTI) رشد بیش از حد باکتری ها در دستگاه ادراری است.

در سال اول زندگی، در نوزادانی که آلت تناسلی دارند، به خصوص آلت تناسلی ختنه نشده، بیشتر دیده می شود زیرا پوست ختنه گاه می تواند باکتری ها را به دام بیندازد. اما نوزادان مبتلا به فرج نیز می توانند به عفونت ادراری مبتلا شوند – زیرا مجرای ادرار و مقعد در آناتومی زنان بسیار نزدیک هستند.

بسیاری از اوقات، تب بالا بدون دلیل تنها علامت عفونت ادراری در نوزاد است.

اما ممکن است متوجه ادرار با بوی عجیب، تحریک پذیری غیر قابل توضیح، تغذیه نامناسب یا استفراغ شوید. در صورت انجام این کار، به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود اطلاع دهید.

اگر UTI درمان نشود، می تواند باعث عفونت کلیه شود که می تواند منجر به آسیب دائمی شود. دکتر McEvoy می گوید خوشبختانه، یک دوره آنتی بیوتیک (معمولاً 10 روز) به راحتی عفونت ادراری را درمان می کند.

چسبندگی لابیا

چین های پوست جلوی واژن که به نام لابیا شناخته می شوند، می توانند به هم جوش بخورند.

این همجوشی می تواند پس از خام شدن و تحریک شدن پوست (احتمالاً در نتیجه بثورات شدید پوشک) رخ دهد. چسبندگی ها می توانند اندازه متفاوتی داشته باشند، به ندرت دردناک هستند و معمولا جریان ادرار را متوقف نمی کنند.

در بیشتر موارد، چسبندگی لب نیازی به درمان ندارد، اما نباید خودتان سعی کنید پوست را جدا کنید. آنها معمولاً خود به خود برطرف می شوند و با شروع تولید استروژن در دوران بلوغ ناپدید می شوند.

اگر کودک شما در ادرار کردن مشکل دارد یا به طور مکرر علاوه بر چسبندگی لبیال به عفونت ادراری مبتلا می شود، پزشک اطفال ممکن است تجویز استروئید، کرم استروژن یا در موارد نادر جراحی برای جدا کردن چسبندگی ها را توصیه کند.

چسبندگی آلت تناسلی

چسبندگی آلت تناسلی یکی از عوارض احتمالی ختنه است. هر زمان که بافت بدن بریده می شود، لبه ها می توانند به نواحی اطراف بچسبند.

پس از برداشتن پوست ختنه گاه با جراحی، نواحی خام پوست ختنه گاه می تواند به سر آلت تناسلی بچسبد. ممکن است به نظر برسد که سر با یک لایه نازک پوشیده شده است یا انگار هرگز ختنه نشده است.

چسبندگی آلت تناسلی معمولاً بدون درد است و به مرور زمان با رشد آلت تناسلی آزاد می شود، بنابراین اغلب نیازی به درمان نیست.

هنگامی که چسبندگی ها گسترده باشد، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است یک کرم استروئیدی ملایم را برای درمان تجویز کند.

ختنه یک روش نسبتاً ساده است که معمولاً در روز اول یا دوم پس از تولد بر روی نوزادان انجام می شود.

ختنه همچنین می تواند در کودکان بزرگتر و بزرگسالان در یک محیط سرپایی انجام شود، اما به دلیل نیاز احتمالی به بیهوشی عمومی می تواند پیچیده تر باشد.

فواید ختنه (circumcision)

خطر عفونت ادراری (UTI) در کودکان ختنه نشده بیشتر است. این در نوزادان کمتر از 1 سال بیشتر است. اما خطر عفونت ادراری در همه کودکان کمتر از 1٪ است. 

ختنه نوزاد تا حدودی از سرطان آلت تناسلی در سنین بالاتر محافظت می کند. اما خطر کلی سرطان آلت تناسلی در کشورهای توسعه یافته مانند ایالات متحده بسیار پایین است.

کودکان و بزرگسالان ختنه شده در معرض خطر کمتری برای برخی از عفونت های مقاربتی هستند.

این شامل HIV نیز می شود. در صورتی که کودک شما فیموز دارد، یعنی ناتوانی در عقب کشیدن پوست ختنه گاه برای نمایان شدن غده یا سر آلت تناسلی، ممکن است ختنه توصیه شود.

فیموز گاهی اوقات انجام بهداشت مناسب در منطقه را دشوار می کند. در پسرانی که از عفونت های دستگاه ادراری، عفونت های پوست ختنه گاه یا عفونت آلت تناسلی (بالانیت) رنج می برند، ختنه ممکن است به جلوگیری از عود این مشکلات کمک کند.

خطرات ختنه

ختنه خطراتی دارد. اما میزان مشکلات پایین است. شایع ترین خطرات خونریزی و عفونت است.

پوست آلت تناسلی نیز بعد از ختنه بسیار حساس است. این ناحیه ممکن است در اثر تماس با پوشک کودک یا آمونیاک موجود در ادرار تحریک شود. این مشکل را می توان با گذاشتن ژل نفتی روی آلت تناسلی به مدت چند روز درمان کرد.

ممکن است خطرات دیگری نیز وجود داشته باشد. این به سلامت کودک شما بستگی دارد. قبل از جراحی در مورد هر گونه نگرانی که دارید با پزشک صحبت کنید.

بعد از عمل ختنه چه اتفاقی می افتد؟

پس از ختنه، باید از آلت تناسلی کودک خود مراقبت کنید تا زمانی که خوب شود. این شامل تمیز کردن منطقه با آب معمولی حداقل یک بار در روز است.

همچنین اگر ناحیه بعد از اجابت مزاج کثیف شد، باید آن را تمیز کنید. سپس اجازه دهید محل خشک شود و روی آن ژله نفتی بمالید. این از چسبیدن پانسمان گاز جلوگیری می کند.

ممکن است از شما خواسته شود روز بعد پانسمان را بردارید. یا ممکن است از شما خواسته شود که هر بار که پوشک را عوض می کنید از یک پانسمان جدید و مقداری ژله نفتی استفاده کنید.

زمانی که دیگر نیازی به پانسمان گاز نیست، ممکن است به شما گفته شود که برای جلوگیری از چسبیدن آلت تناسلی به پوشک، ژل نفتی را برای چند روز دیگر روی انتهای آلت تناسلی قرار دهید.

مقداری تورم روی آلت تناسلی طبیعی است. ایجاد پوسته در آلت تناسلی نیز طبیعی است. این پس از چند روز برطرف می شود. ممکن است مقدار کمی خونریزی رخ دهد.

اما اگر لکه خونی روی پوشک کودک خود دیدید که بزرگتر از یک چهارم است، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر آلت تناسلی به خونریزی ادامه داد، برای چند دقیقه فشار محکمی با یک پارچه شستشو دهید. سپس بررسی کنید که آیا خونریزی متوقف شده است یا خیر. اگر خونریزی ادامه داشت، کودک خود را به اورژانس ببرید.

اگر از یک حلقه پلاستیکی استفاده شده باشد، باید ظرف 10 تا 12 روز از آلت تناسلی خارج شود. اگر این اتفاق نیفتد به پزشک خود بگویید. آلت تناسلی کودک معمولاً پس از ختنه در هفت تا ده روز به طور کامل بهبود می یابد.

اگر کودک شما یکی از موارد زیر را دارد با پزشک کودک خود تماس بگیرید:

• تب
• زخمی که خونریزی را متوقف نمی کند.
• 6 تا 8 ساعت بعد از عمل ادرار وجود ندارد.
• قرمزی یا تورمی که بعد از سه روز بهتر نمی شود یا بدتر می شود.
• ترشح زرد یا پوشش زرد روی آلت بعد از هفت روز.
• آلت تناسلی کودک معمولاً پس از ختنه طی هفت تا ده روز به طور کامل بهبود می یابد.

پزشک باید علاوه بر داشتن علم و دانش در مورد ختنه کودکان، دارای مهارت و تجربه در عمل جراحی ختنه نیز باشد.

کلینیک یا مطب جراح و متخصص باید از امکانات و تجهیزات لازم برخوردار باشد؛ همچنین دکتر خوب برای ختنه به شما این اطمینان را می دهد که در طول جراحی و بعد از آن هیچ گونه مشکلی برای فرزندتان ایجاد نمی شود.

با توجه به اینکه ختنه برای نوزاد یکبار انجام می شود و این عمل، امر مهمی برای خانواده می باشد، بنابراین پیدا کردن دکتر خوب در این زمینه که بتواند با حداقل عوارض و بدون نقص این جراحی را انجام دهد اهمیت خیلی بالایی دارد. دکتر بهار اشجعی عمل ختنه را در محیطی بسیار آرام و بهداشتی انجام می‌دهند.

خدمات دکتر بهار اشجعی

• جراحی فتق کشاله ران در کودکان
• جراحی فتق ناف در کودکان
• ختنه در کودکان
• عدم نزول بیضه در کودکان
• تنگی مجرای ادرار در کودکان
• جراحی هیپوسپادیاس در کودکان

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸ 

۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

 منبع: https://dr-ashjaei.com/

جراحی باز در مقابل لاپاراسکوپی

فتق زمانی رخ می دهد که بافت یک حفره بدن از طریق سوراخی در دیواره عضلانی شما به داخل حفره دیگر برآمده می شود. فتق مغبنی شایع ترین نوع فتق است.

آنها زمانی اتفاق می‌افتند که بافت شکمی، مانند چربی شکم یا حلقه‌ای از روده، از سوراخی در دیواره پایین شکم شما بیرون بزند.

این دیواره ای است که شکم شما را از کشاله ران جدا می کند. فتق اینگوینال در کانال مغبنی ایجاد می شود، که یک گذرگاه است که از دو طرف لگن به اندام های جنسی شما می گذرد.

به آنها فتق کشاله ران نیز گفته می شود. ("اینگوینال" به معنای "در کشاله ران" است.)

آنها شایع ترین نوع فتق کشاله ران هستند، البته نه تنها نوع. (فتق فمورال کمتر شایع است، که در کانال کوچکتر فمورال که در زیر کانال اینگوینال قرار دارد اتفاق می افتد). 

فتق سوراخی است که در لایه های عضلانی دیواره شکم ایجاد می شود. بنابراین، جراحی می تواند از سمت شکم، مانند روش لاپاراسکوپی، یا از طریق پوست، مانند روش سنتی و باز انجام شود.

چرا رویکرد باز و روش لاپاراسکوپی وجود دارد؟

روش لاپاراسکوپی در اوایل دهه 1990 بر اساس موفقیت در برداشتن کیسه صفرا با لاپاراسکوپی معرفی شد.

مطالعات تا به امروز در مقایسه با روش باز، درد کمتر، بازگشت زودتر به فعالیت‌های عادی و بازگشت زودتر به کار را در نتیجه روش لاپاراسکوپی نشان داده‌اند.

درک این نکته مهم است که این تفاوت ها در روزها یا هفته ها اندازه گیری می شوند نه ماه ها.

به عنوان مثال، بیمارانی که تحت ترمیم فتق لاپاراسکوپی قرار می گیرند، به طور متوسط ​​8 روز زودتر از افرادی که تحت ترمیم باز قرار می گیرند، به فعالیت های عادی باز می گردند. همچنین مهم است که بدانیم هرکسی با توجه به درک درد و شغلش متفاوت است.

ممکن است یک نفر تحت ترمیم فتق باز قرار گیرد و بعد از یک هفته به سر کار بازگردد در حالی که فرد دیگری که تحت عمل جراحی لاپاراسکوپی قرار می گیرد پس از 6 هفته بازمی گردد.

آیا روش باز یا لاپاراسکوپی مزایایی دارد؟

هر کدام مزایایی دارند. مزایای یک رویکرد، معایب روش دیگر است. تا حد زیادی، روشی که بیمار انتخاب می‌کند باید بر اساس جنبه‌هایی باشد که برای او مهم‌تر است.

همانطور که اشاره شد، روش لاپاراسکوپی معمولاً منجر به درد کمتر، بازگشت زودتر به فعالیت های عادی و بازگشت زودتر به کار نسبت به روش باز می شود.

از سوی دیگر، نیاز به بیهوشی عمومی دارد و هزینه آن بیشتر از روش باز است. از طرف دیگر، روش باز برای ارائه دهنده بیمه هزینه کمتری دارد و می تواند تحت بی حسی موضعی، در حالی که بیمار بیدار است، انجام شود.

روش باز یا لاپاراسکوپی کدام روش بهتر است؟

یک بار دیگر، پاسخ به این سوال بستگی به این دارد که هدف بیمار برای موفقیت چیست. اگر او به هزینه، درد، بهبودی یا بیهوشی علاقه داشته باشد، پاسخ متفاوت است.

اگر انتخاب نهایی برتری یک روش بر دیگری جلوگیری از عود فتق باشد، بر اساس تحقیقات فعلی، هر دو روش برابر هستند. توجه به این نکته ضروری است که نرخ عود طولانی مدت 5 تا 10 ساله هنوز برای ترمیم فتق لاپاراسکوپی در دسترس نیست.

همچنین مهم است که توجه داشته باشید که برخی از پزشکان به دلیل هزینه بیشتر مربوط به ترمیم لاپاراسکوپی، تنها روش باز را توصیه می کنند.

برخی دیگر روش باز را برای فتق های یک طرفه و روش لاپاراسکوپی را برای فتق های دو طرفه توصیه می کنند.

این جراحان استدلال می کنند که درد ناشی از دو ترمیم فتق باز به طور همزمان تفاوت هزینه را متعادل می کند.

در نهایت، سایر جراحان روش لاپاراسکوپی را برای اکثر موارد توصیه می کنند و رویکرد باز را برای معدود بیمارانی که خطر بیهوشی عمومی در آنها افزایش یافته است، توصیه می کنند.

آنها معتقدند که کاهش درد و بازگشت زودهنگام به فعالیت ها بیشتر از تفاوت در هزینه است.

آیا همه جراحان هم روش لاپاراسکوپی و هم روش باز را انجام می دهند؟

خیر. همه جراحان روش باز را انجام می دهند اما فقط برخی از جراحان روش لاپاراسکوپی را انجام می دهند.

هنگام گرفتن نظر در مورد جراحی، تعیین اینکه آیا جراح یک یا هر دو روش را انجام می دهد و چند مورد از هر کدام را انجام داده است، مهم است.

جراحی باز

ترمیم فتق مغبنی باز اغلب تحت بی حسی موضعی یا بی حسی منطقه ای تزریق شده به ستون فقرات انجام می شود.

این بدان معناست که شما در طول عمل بیدار خواهید بود، اما ناحیه تحت عمل بی‌حس می‌شود، بنابراین هیچ دردی را تجربه نخواهید کرد.

گاهی از بیهوشی عمومی استفاده می شود. این بدان معناست که شما در طول عمل خواب خواهید بود و هیچ دردی احساس نخواهید کرد.

هنگامی که داروی بی حسی اثر کرد، جراح یک برش (برش) روی فتق ایجاد می کند. این برش معمولاً حدود 6 تا 8 سانتی متر طول دارد.

سپس جراح توده بافت چربی یا حلقه روده را دوباره در شکم (شکم) قرار می دهد.

یک توری در دیواره شکم، در نقطه ضعیفی که فتق از آن عبور کرده است، قرار می گیرد تا آن را تقویت کند.

هنگامی که ترمیم کامل شد، پوست شما با بخیه ها بسته می شود. اینها معمولاً طی چند روز پس از عمل خود به خود حل می شوند.

اگر فتق خفه شده باشد و بخشی از روده آسیب دیده باشد، ممکن است لازم باشد بخش آسیب دیده برداشته شود و 2 انتهای روده سالم دوباره به هم وصل شود.

این یک عمل جراحی بزرگتر است و ممکن است نیاز باشد مدت بیشتری در بیمارستان بمانید.

جراحی لاپاراسکوپی

بیهوشی عمومی برای ترمیم فتق مغبنی سوراخ کلید استفاده می شود، بنابراین در طول عمل خواب خواهید بود.

در طی جراحی سوراخ کلید، جراح معمولاً به جای یک برش بزرگ، 3 برش کوچک در شکم شما ایجاد می کند.

یک لوله نازک حاوی یک منبع نور و یک دوربین (لاپاراسکوپ) از طریق یکی از این برش ها وارد می شود تا جراح بتواند داخل شکم شما را ببیند.

ابزارهای جراحی از طریق برش های دیگر وارد می شوند تا جراح بتواند فتق را به جای خود بازگرداند.

2 نوع جراحی سوراخ کلید وجود دارد.

ترانس شکمی پیش صفاقی (TAPP)

در طی عمل جراحی ترانس شکمی، ابزارها از طریق دیواره عضلانی شکم و پوشش پوشاننده اندام های شما (صفاق) وارد می شوند.

یک فلپ از صفاق بر روی فتق پوست کنده می شود و یک تکه مش به ناحیه ضعیف شده در دیواره شکم شما منگنه یا چسبانده می شود تا آن را تقویت کند.

کاملا خارج صفاقی (TEP)

جراحی کاملا خارج صفاقی جدیدترین تکنیک سوراخ کلید است و شامل ترمیم فتق بدون ورود به حفره صفاقی است.

پس از تکمیل ترمیم، برش های پوست شما با بخیه یا چسب جراحی بسته می شود.

کدام تکنیک بهترین است؟

موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) که درمان‌های پزشکی را برای NHS ارزیابی می‌کند، می‌گوید که هم جراحی سوراخ کلید و هم جراحی باز برای فتق بی‌خطر هستند و به خوبی کار می‌کنند.

با جراحی سوراخ کلید، معمولاً درد کمتری بعد از عمل وجود دارد زیرا بریدگی ها کوچکتر هستند. همچنین آسیب کمتری به عضلات وارد می شود و بریدگی های کوچک را می توان با چسب بست.

جراحی سوراخ کلید در افرادی که:

قبلا درمان شده اند و فتق عود کرده است (فتق راجعه)

داشتن فتق در هر دو طرف به طور همزمان (فتق دو طرفه)

اما خطر عوارض جدی، مانند آسیب تصادفی جراح به روده، با جراحی سوراخ کلید بیشتر از جراحی باز است.

خطر بازگشت فتق شما پس از هر دو عمل مشابه است.

قبل از تصمیم گیری در مورد مناسب ترین درمان، مزایا و معایب جراحی سوراخ کلید و باز را با جراح خود در میان بگذارید.

تصمیم گیری برای استفاده از کدام تکنیک برای ترمیم فتق اینگوینال

انتخاب روش برای جراحی فتق کشاله ران یا اینگوینال تا حد زیادی به موارد زیر بستگی دارد:

سلامت عمومی شما - افراد مسن یا افراد بدحال ممکن است خیلی ضعیف یا ضعیف باشند که نمی توانند بیهوشی عمومی انجام دهند، بنابراین جراحی باز با استفاده از بی حسی موضعی ممکن است توصیه شود.

تجربه جراح شما - جراحی باز شایع تر از جراحی سوراخ کلید است و همه جراحان تجربه کافی در تکنیک های سوراخ کلید ندارند.

انجمن فتق بریتانیا استفاده از روش باز را برای ترمیم اکثر فتق های اولیه یک طرفه (آنهایی که برای اولین بار فقط در یک طرف ظاهر می شوند) توصیه می کند.

درباره دکتر بهار اشجعی

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند، ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند، بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

 ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

 منبع: https://dr-ashjaei.com/

بهترین رژیم غذایی برای تالاسمی را بشناسید!

تالاسمی یک اختلال خونی است که از طریق ژن ها از والدین به فرزندانشان منتقل می شود.

زمانی اتفاق می افتد که بدن قادر به تولید پروتئین کافی به نام هموگلوبین نباشد.

داشتن رژیم غذایی مناسب می تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به تالاسمی کمک کند.

آنها نیز مانند هر کس دیگری نیاز به خوردن غذاهای مغذی دارند، اما در مصرف آهن باید مراقب باشند.

تالاسمی چیست؟

تالاسمی یک اختلال خونی ژنتیکی است که با تولید غیرطبیعی هموگلوبین مشخص می شود و منجر به کاهش گلبول های قرمز و سطح هموگلوبین در بدن می شود.

هموگلوبین، پروتئینی که در گلبول های قرمز خون یافت می شود، وظیفه حمل اکسیژن را در سراسر بدن انجام می دهد.

تالاسمی ناشی از جهش در ژن های مسئول تولید هموگلوبین است که منجر به کاهش تولید یا ساختار غیر طبیعی هموگلوبین می شود.

اکثر افراد مبتلا به تالاسمی شروع به تجربه مشکلات سلامتی می کنند مانند کم خونی، رنگ پریدگی پوست، و ضعف از چند ماه پس از تولد، طبق خدمات بهداشت ملی بریتانیا.

آزمایش تالاسمی در دوران بارداری بسیار مهم است. می تواند به تشخیص زودهنگام صفت تالاسمی، ارزیابی خطر برای نوزاد و مداخله و درمان زودهنگام کمک کند.

تشخیص زودهنگام تالاسمی در جنین، پزشکان را قادر می سازد تا برای مداخلات و درمان های پزشکی مناسب بلافاصله پس از تولد برنامه ریزی کنند.

این ممکن است شامل انتقال خون، درمان کیلاسیون آهن و سایر اقدامات حمایتی برای مدیریت علائم تالاسمی و بهبود کیفیت زندگی کودک باشد.

انواع مختلف تالاسمی چیست؟

هموگلوبین از دو بخش مختلف آلفا و بتا ساخته شده است.

1. تالاسمی آلفا

آلفا تالاسمی مینور زمانی اتفاق می افتد که فرد یک ژن آلفا گلوبین جهش یافته (از یکی از والدین) و سه ژن آلفا گلوبین طبیعی (از والدین دیگر) را به ارث می برد.

افراد مبتلا به آلفا تالاسمی مینور معمولاً کم خونی خفیف دارند. در مورد صفت تالاسمی آلفا، یک فرد دو ژن آلفا گلوبین جهش یافته (یکی از هر والدین) و دو ژن آلفا گلوبین طبیعی را به ارث می برد.

اکثر افراد مبتلا به تالاسمی آلفا علائمی را نشان نمی دهند، اما ناقل این بیماری هستند. بیماری هموگلوبین H شکل شدیدتری از تالاسمی آلفا است که در اثر حذف سه ژن آلفا گلوبین (به ارث رسیده از هر دو والدین) ایجاد می شود.

افراد مبتلا به بیماری هموگلوبین H ممکن است کم خونی متوسط ​​تا شدید را تجربه کنند و ممکن است گاهی نیاز به تزریق خون داشته باشند.

2. تالاسمی بتا

بتا تالاسمی مینور زمانی اتفاق می‌افتد که فردی یک ژن بتا گلوبین جهش یافته (از یکی از والدین) و یک ژن بتا گلوبین طبیعی (از والدین دیگر) را به ارث ببرد.

افراد مبتلا به بتا تالاسمی مینور معمولا کم خونی خفیف دارند.

بتا تالاسمی اینترمدیا شکل متوسطی از بتا تالاسمی است که باعث کم خونی متوسط ​​تا شدید می شود، اما به طور کلی برای زنده ماندن نیازی به تزریق خون منظم ندارد.

بتا تالاسمی ماژور یا کم‌خونی کولی شدیدترین شکل تالاسمی بتا است که از به ارث بردن دو ژن بتا گلوبین جهش یافته (یکی از هر والدین) ناشی می‌شود.

افراد مبتلا به بتا تالاسمی ماژور از دوران کودکی کم خونی شدید دارند و برای زنده ماندن نیاز به تزریق خون منظم مادام‌العمر دارند.

افراد مبتلا به تالاسمی چه رژیم غذایی باید رعایت کنند؟

افراد مبتلا به تالاسمی می توانند از پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و مغذی برای حمایت از سلامت کلی بهره ببرند.

توصیه های غذایی خاص ممکن است بسته به نوع و شدت تالاسمی و همچنین نیازهای سلامت فردی متفاوت باشد.

1. غذاهای غنی از ویتامین و مواد معدنی

برای اطمینان از دریافت کافی ویتامین ها، به خصوص ویتامین B9 و مواد معدنی (مانند کلسیم و منیزیم) انواع میوه ها و سبزیجات را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

ویتامین B9 برای تولید گلبول های قرمز خون ضروری است و می توان آن را از سبزیجات برگ دار، لوبیا، غلات غنی شده و مرکبات به دست آورد.

کلسیم و منیزیم برای سلامت استخوان‌ها مهم هستند و می‌توانند در محصولات لبنی، شیرهای گیاهی غنی‌شده، آجیل، دانه‌ها و سبزیجات برگ‌دار یافت شوند.

2. مصرف پروتئین کافی

این متخصص می گوید از پروتئین بدون چربی مانند مرغ، ماهی، تخم مرغ، لوبیا، عدس و توفو استفاده کنید. برای رشد، ترمیم و نگهداری بافت های بدن شما مورد نیاز است.

3. آبرسانی

با نوشیدن مایعات فراوان، به خصوص آب و آبمیوه های تازه، هیدراته بمانید. هیدراتاسیون مناسب از گردش خون حمایت می کند و می تواند به جلوگیری از عوارضی مانند لخته شدن خون کمک کند.

4. وعده های غذایی متعادل

وعده‌های غذایی متعادلی بخورید که شامل کربوهیدرات‌ها (غلات کامل مانند برنج قهوه‌ای، کینوآ و نان سبوس‌دار)، پروتئین، چربی‌های سالم (آووکادو، آجیل، دانه‌ها و روغن زیتون) و انواع میوه‌ها و سبزیجات است.

از چه غذاهایی اجتناب کنیم؟

افراد مبتلا به تالاسمی باید در مورد برخی غذاها محتاط باشند تا به مدیریت موثر این بیماری کمک کنند. در اینجا مواردی وجود دارد که باید از آنها اجتناب کنید:

1. مکمل های آهن

در بتا تالاسمی مینور، سطح آهن به طور معمول طبیعی یا کمی افزایش یافته است. بنابراین، مهم است که یک رژیم غذایی متعادل بدون مکمل آهن اضافی مصرف کنید مگر اینکه پزشک توصیه کند.

در بتا تالاسمی ماژور، اضافه بار آهن به دلیل تزریق مکرر خون شایع است.

ممکن است آهن بیش از حد در خون انباشته شود، بنابراین طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، غذاهای حاوی آهن ممکن است محدود شوند.

غذاهای غنی از آهن مانند ماهی، گوشت و سبزیجاتی مانند اسفناج را کمتر مصرف کنید. در عوض، روی غذاهایی با محتوای آهن متوسط ​​مانند لوبیا، عدس، توفو و سبزیجات برگ‌دار تمرکز کنید.

2. مکمل های ویتامین C

ویتامین C باعث افزایش جذب آهن از منابع گیاهی می شود. در حالی که این می تواند برای افرادی که سطح آهن پایینی دارند مفید باشد، ممکن است به اضافه بار آهن در افراد مبتلا به تالاسمی که در حال حاضر ذخایر آهن اضافی دارند، کمک کند.

3. الکل

مصرف الکل می تواند منجر به آسیب کبدی شود، که برای افراد مبتلا به تالاسمی که ممکن است در حال حاضر در معرض خطر عوارض کبدی به دلیل بار بیش از حد آهن یا مسمومیت آهن مرتبط با انتقال خون باشند، نگران کننده است. برای محافظت از کبد خود مصرف الکل را به حداقل برسانید یا از آن اجتناب کنید.

4. کلسیم و لبنیات بیش از حد

برخی از داروهای آهن که برای کاهش اضافه بار آهن استفاده می‌شوند، می‌توانند به کلسیم متصل شوند و اثربخشی آنها را کاهش دهند. مصرف بیش از حد کلسیم از مکمل ها یا محصولات لبنی ممکن است در درمان اختلال ایجاد کند.

5. قند و غذاهای فرآوری شده را محدود کنید.

مصرف تنقلات شیرین، آب نبات، نوشابه و غذاهای فرآوری شده حاوی چربی های ناسالم و مواد افزودنی را به حداقل برسانید. این غذاها می توانند به التهاب کمک کنند و ممکن است بر سلامت کلی تأثیر منفی بگذارند.

6. غذاهای دریایی خام و گوشت های نیم پز

افراد مبتلا به تالاسمی ممکن است سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشند یا بیشتر مستعد ابتلا به عفونت باشند. مصرف غذاهای خام یا نیم پز، به ویژه غذاهای دریایی و گوشت، خطر ابتلا به بیماری های ناشی از غذا را افزایش می دهد.

افراد مبتلا به تالاسمی باید میوه و سبزیجات مصرف کنند و مصرف غذاهای فرآوری شده را محدود کنند. بسته به نوع تالاسمی، باید مراقب مصرف آهن نیز باشند.

یکی از راه‌های درمان کم‌خونی این است که گلبول‌های قرمز بیشتری برای حمل اکسیژن برای بدن فراهم کنیم.

این را می توان از طریق انتقال خون انجام داد، یک روش ایمن و متداول که در آن شما خون را از طریق یک لوله پلاستیکی کوچک وارد یکی از رگ های خونی خود دریافت می کنید.

برخی از افراد مبتلا به تالاسمی - معمولاً مبتلا به تالاسمی ماژور - نیاز به تزریق خون منظم دارند زیرا بدن آنها مقادیر کمی هموگلوبین تولید می کند.

افراد مبتلا به تالاسمی اینترمدیا ممکن است گاهی نیاز به تزریق خون داشته باشند، مانند زمانی که عفونت یا بیماری دارند.

افراد مبتلا به تالاسمی مینور یا خصوصیت معمولاً نیازی به تزریق خون ندارند زیرا یا کم خونی ندارند یا فقط دارای کم خونی خفیف هستند.

در بسیاری از مواقع افراد مبتلا به تالاسمی برای کمک به درمان کم خونی، ویتامین B مکمل معروف به اسید فولیک تجویز می شود.

اسید فولیک می تواند به رشد گلبول های قرمز خون کمک کند. درمان با اسید فولیک معمولاً در کنار سایر درمان ها انجام می شود.

توصیه های غذایی برای تالاسمی مینور

اگر تالاسمی مینور دارید، در اینجا چند توصیه غذایی خاص آورده شده است.

پروتئین های گیاهی و گوشت سفید (مانند مرغ و بوقلمون) را بیشتر مصرف کنید.

اجتناب از گوشت قرمز و غذاهای دریایی؛ اینها حاوی سطوح بالایی از "منبع مطمئن هم-آهن" قابل جذب هستند و جذب سایر اشکال آهن را افزایش می دهند.

از غذاهای حاوی ویتامین C پرهیز کنید یا آنها را جدا از غذاهای غنی از آهن مصرف کنید (زیرا ویتامین C جذب آهن را افزایش می دهد)، مانند:

• مرکبات
• گوجه فرنگی
• فلفل دلمه ای

غذاهایی را انتخاب کنید که دارای آهن غیر هم باشند، که بدن شما آن‌ها را به خوبی جذب نمی‌کند، از جمله:

• تخم مرغ
• شکلات
• غلات
• سبزیجات ریشه ای مانند سیب زمینی و هویج
• میوه های خشک مانند کشمش، هلو، آلو و انجیر
• برای جلوگیری از پوکی استخوان و کاهش جذب آهن، از غذاهای لبنی مانند شیر، پنیر و ماست برای کلسیم استفاده کنید.

شامل غلات و حبوبات مانند گندم، ذرت، جو، برنج، لوبیا، سویا، عدس و نخود فرنگی باشد.

چای و قهوه بنوشید، ترکیبات موجود در قهوه و چای (تانن ها) برای کاهش جذب آهن شناخته شده است.

غذاهای غنی از ویتامین E را افزایش دهید، مانند:

میوه هایی مانند هلو و مارچوبه

روغن های گیاهی، مانند روغن آفتابگردان، روغن سویا، زیتون و روغن ذرت

آجیل هایی مانند بادام زمینی، فندق، بادام و گردو

دکتر بهار اشجعی، پزشک درمانگر اختلالات خون در کودکان و نوزادان

دکتر بهار اشجعی یکی از بهترین و حرفه‌ای ترین پزشکان فوق تخصص کودکان و نوزادان هستند که علاوه بر درمان و جراحی انواع بیماری‌های کودکان از جمله فتق کشاله ران و یا فتق ناف، هیپوسپادیاس و یا عدم نزول بیضه و … به درمان و بهبود اختلالات و بیماری‌هایی دیگری نظیر تالاسمی در کودکان مشغول هستند.

ایشان فارغ التحصیل رشته جراحی تخصصی کودکان و نوزادان از دانشگاه علوم پزشکی تهران هستند و علاوه بر تحصیلات عالی، تجربه، مهارت و سابقه بسیار خوبی نیز دارند.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸ 

۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

منبع: https://dr-ashjaei.com/

فتق ناف در نوزادان و کودکان یا فتق آمبلیکال (umbilical hernia)

فتق ناف زمانی رخ می دهد که بخشی از روده یا بافت چربی از طریق یک نقطه ضعیف در دیواره شکم، نزدیک ناف، فشار می آورد.

آنها در نوزادان  وکودکان بسیار شایع هستند، اما می توانند بزرگسالان را نیز درگیر کنند.

فتق ناف زمانی اتفاق می افتد که نقصی در دیواره قدامی شکم، که زیر ناف قرار دارد، وجود دارد. اگرچه فتق ناف به راحتی قابل درمان است، اما در موارد نادر می تواند به یک بیماری جدی تبدیل شود.

این مقاله به علل، عوامل خطر، تشخیص و درمان فتق نافی می پردازد.

فتق نافی چیست؟

فتق ناف دومین شکل رایج فتق در بزرگسالان است. آنها در 3 سانتی متر (سانتی متر) از ناف فرد - چه در بالا و چه در زیر آن- رخ می دهند.

در نوزادان و کودکان نوپا

فتق ناف در نوزادان شایع است. آنها در حدود 10 تا 30 درصد از کودکان سفیدپوست در هنگام تولد وجود دارند، در حالی که مطالعات مختلف شیوع 23 تا 85 درصد را در کودکان آفریقایی آمریکایی در بدو تولد نشان داده است. پزشکان هنوز علت این واریانس را نمی دانند.

این نوع فتق به ویژه در نوزادان نارس متولد می شود.

بر اساس تحقیقات قدیمی‌تر که در مقاله‌ای در سال 2024 ذکر شده است، تا 84 درصد از نوزادان با وزن تولد بین 1 تا 1.5 کیلوگرم (کیلوگرم) دارای فتق ناف هستند.

در حالی که جنین در حال رشد در رحم است، بند ناف از سوراخی در دیواره شکم عبور می کند. این باید بلافاصله پس از تولد بسته شود.

با این حال، ماهیچه‌ها همیشه کاملاً بسته نمی‌شوند و یک نقطه ضعیف باقی می‌مانند که فتق ناف می‌تواند از آن عبور کند.

در اغلب موارد، فتق ناف در نوزادان بدون مداخله تا سن 2 سالگی بسته می شود.

در بزرگسالان

تنها 1 نفر از هر 10 بزرگسال مبتلا به فتق ناف، این بیماری را از دوران کودکی حمل می کند، که حدود 90٪ از بزرگسالان را در نتیجه مشکلات مربوط به عضلات شکم در زندگی مبتلا می کنند.

افزایش فشار روی ماهیچه های شکم، مانند دوران بارداری یا هنگام بلند کردن اجسام سنگین، خطر فتق ناف اکتسابی را افزایش می دهد.

علائم فتق ناف

فتق نافی شبیه یک توده در ناف است. هنگامی که نوزاد می خندد، گریه می کند، به توالت می رود یا سرفه می کند، ممکن است بزرگتر شود.

هنگامی که کودک دراز کشیده یا آرام است، ممکن است توده کوچک شده یا به طور کامل از بین برود.

علائم فتق ناف در موارد مختلف متفاوت است. صرف نظر از اندازه فتق، اگر دیواره شکم در اطراف آن منقبض شود، می تواند گردش خون به بیرون زدگی را قطع کند و باعث درد شود.

درد می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. در صورت بروز برآمدگی، فرد باید به پزشک مراجعه کند:

• دردناک می شود.
• همراه با استفراغ رخ می دهد.
• متورم می شود و تغییر رنگ می دهد
• هنگام دراز کشیدن یا تحت فشار کم کاهش نمی یابد.

عوامل خطر فتق ناف

عوامل خطر اصلی برای فتق ناف عبارتند از:

سن: نوزادان، به ویژه آنهایی که نارس به دنیا می آیند، نسبت به بزرگسالان بیشتر در معرض خطر فتق ناف هستند.

چاقی: کودکان و بزرگسالان مبتلا به چاقی در مقایسه با افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) آنها در محدوده وزن سالم قرار دارد، به طور قابل توجهی با خطر بیشتری برای ابتلا به فتق ناف مواجه هستند.

سرفه: داشتن سرفه برای مدت طولانی می تواند خطر فتق را افزایش دهد زیرا نیروی سرفه به دیواره شکم فشار وارد می کند.

بارداری: خطر فتق ناف در افراد باردار بیشتر است. حاملگی چند قلویی خطر فتق بیشتری دارد.

علل فتق ناف

علل فتق ناف در گروه های سنی متفاوت است.

علل فتق ناف در نوزادان

همانطور که جنین در رحم رشد می کند، شکاف کوچکی در عضلات شکم ایجاد می شود. این سوراخ به بند ناف اجازه عبور می دهد.

در حوالی زمان تولد یا کمی بعد، دهانه باید بسته شود. اگر این به طور کامل اتفاق نیفتد، بافت چربی یا بخشی از روده می تواند از بین برود که باعث ایجاد فتق ناف می شود.

علل فتق ناف در بزرگسالان

اگر فشار زیادی روی دیواره شکم وارد شود، مقداری از بافت چربی یا بخشی از روده می‌تواند از بخش ضعیفی از عضله شکم عبور کند. 

افراد در معرض خطر بیشتر احتمال دارد که فشار بالاتر از حد طبیعی را در مناطقی که بافت چربی یا قسمت‌هایی از روده می‌تواند بیرون بزند، تجربه کنند.

تشخیص فتق ناف

پزشک در طی معاینه فیزیکی فتق ناف را تشخیص می‌دهد. آنها همچنین ممکن است بتوانند نوع فتق را تعیین کنند.

به عنوان مثال، اگر روده را درگیر کند، ممکن است خطر انسداد وجود داشته باشد. اگر پزشک بخواهد عوارض را غربالگری کند، ممکن است درخواست کند:

• سونوگرافی شکم
• اشعه ایکس
• آزمایش خون

درمان فتق ناف

در نوزادان، اکثر فتق‌های ناف در عرض 2 سال برطرف می‌شوند و نیازی به درمان نخواهد بود. با این حال، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند اگر:

قطر فتق در کودکان بالای 2 سال بیش از 1.5 سانتی متر است.

روده ها در داخل کیسه فتق قرار دارند و از حرکت روده جلوگیری یا کاهش می دهند.

فتق باعث درد می شود.

تغییر رنگ پوست در محل فتق رخ می دهد.

اگر فتق پاره شود، جراحی اورژانسی ضروری است. با این حال، پارگی فتق بسیار نادر است.

فتق در بزرگسالان کمتر از کودکان به خودی خود برطرف می شود. در نتیجه بیشتر مستعد عوارض هستند و فرد شانس بیشتری برای نیاز به جراحی دارد.

عمل جراحی فتق ناف

جراحی فتق ناف یک عمل کوچک است که معمولاً 20 تا 30 دقیقه طول می کشد. در بیشتر موارد، فرد تحت عمل جراحی می تواند در همان روز به خانه برود.

جراحی شامل ایجاد یک برش در پایه ناف و فشار دادن بافت بیرون زده به داخل شکم است. جراحان ممکن است جراحی باز یا لاپاراسکوپی را انجام دهند.

در بسیاری از موارد، جراح عضلات دیواره شکم را به هم بخیه می‌زند تا سوراخ را ببندد. در برخی موارد، آنها ممکن است از شبکه های ویژه ای برای تقویت ناحیه و جلوگیری از عود استفاده کنند.

با این حال، در حالی که نشان داده شده است که این رویکرد به جلوگیری از عود فتق کمک می کند، عوارض بالقوه ای نیز دارد، از جمله خطر درد مزمن.

آماده شدن برای جراحی

پزشکان به افراد توصیه می‌کنند قبل از عمل از خوردن یا آشامیدن خودداری کنند. همچنین ممکن است لازم باشد افراد برای کاهش خطر خونریزی، مصرف داروهای ضد انعقاد را متوقف کنند 

اکثر جراحان جراحی فتق ناف را با فرد تحت بیهوشی عمومی انجام می دهند. متخصص بیهوشی قبل از جراحی فرد را از طریق این روش راهنمایی می کند.

مراقبت های بعد از جراحی

پس از ترخیص از بیمارستان، فرد ممکن است در محل جراحی احساس درد و ناراحتی کند. مصرف مسکن ها، پوشیدن لباس های گشاد و پرهیز از فعالیت های سنگین می تواند به کاهش این ناراحتی کمک کند.

همچنین ممکن است فرد برای چند هفته تورم اطراف محل را تجربه کند.

جراح گاهی اوقات یک پانسمان فشاری روی فتق اعمال می کند. تمیز و خشک نگه داشتن آن برای جلوگیری از عفونت بسیار مهم است.

پوشیدن لباس‌های کمکی فتق ممکن است به بهبودی افراد پس از جراحی و افزایش سطح فعالیت کمک کند.

خلاصه

فتق ناف زمانی رخ می دهد که بخشی از روده یا مقداری بافت چربی از سوراخی در عضلات شکم بیرون زده باشد.

برای اینکه پزشکان بیرون زدگی را به عنوان فتق ناف دسته بندی کنند، باید در فاصله 3 سانتی متری منبع مورد اعتماد ناف رخ دهد.

این نوع فتق در نوزادان شایع است و به طور معمول به طور مستقل برطرف می شود. اکثر فتق های ناف در بزرگسالان ناشی از فشار اضافی بر دیواره شکم است.

این فشار اضافی ممکن است ناشی از حاملگی های چند قلو یا فشار شدید باشد. خطر عوارض در فتق ناف بزرگسالان بیشتر است و تقریباً همیشه برای اصلاح این عوارض نیاز به جراحی دارند.

جراحی فتق معمولاً حدود 20 تا 30 دقیقه طول می کشد و فرد در طول مدت عمل تحت بیهوشی عمومی خواهد بود.

هزینه جراحی فتق ناف در کودکان چگونه محاسبه می شود؟

هزینه عمل جراحی فتق ناف کودکان با توجه به شدت بیماری، گستردگی آن و شیوه درمانی که پزشک تعیین میکند بستگی دارد. به همین جهت شما تنها پس از معاینه دقیق توسط پزشک متخصص و انجام آزمایشات مربوطه است که می توانید از هزینه درمان فتق ناف با عمل جراحی برای کودک خود مطلع شوید.

جهت اطلاع از هزینه عمل فتق ناف توسط دکتر بهار اشجعی می‌توانید از طریق فرم های قرار داده شده در سایت اقدام، یا با ما تماس بگیرید 

بهترین راه ارتباط و مشاوره با دکتر بهار اشجعی فوق تخصص جراحی کودکان و نوزادان

“دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان با استفاده از تکنیک های روز دنیا و دستگاه های مجهز و پیشرفته به درمان و انجام جراحی فتق ناف و فتق های شکمی در کودکان و نوزادان می پردازد. جهت دریافت وقت مشاوره و ویزیت در مطب یا بیمارستان می توانید از طریق شماره تماس های قرار داده شده در سایت با ایشان در ارتباط باشید.”

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸ 

۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

 منبع: https://dr-ashjaei.com/