هایفوتراپی چیست؟

درمان اولتراسوند متمرکز با شدت بالا (HIFU) برای سفت کردن پوست استفاده می شود و نسبتاً جدید است. از انرژی اولتراسوند برای تشویق تولید کلاژن استفاده می کند که منجر به سفت تر شدن پوست می شود.

HIFU بیشتر به دلیل استفاده از آن در درمان تومورها شناخته شده است. اولین استفاده گزارش شده از HIFU برای استفاده زیبایی در سال 2008 بود. این روزها برخی آن را جایگزینی غیرتهاجمی و بدون درد برای لیفت صورت می دانند.

HIFU سپس توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در سال 2009 برای لیفت ابرو تایید شد. این دستگاه همچنین توسط FDA در سال 2014 برای بهبود خطوط و چین و چروک های بالای سینه و گردن (دکلته) استفاده شد.

چندین آزمایش بالینی کوچک نشان داده اند که هایفو برای لیفت صورت و رفع چین و چروک ایمن و موثر است. افراد توانستند نتایج را در چند ماه پس از درمان، بدون خطرات مرتبط با جراحی مشاهده کنند.

در حالی که این روش همچنین برای جوانسازی کلی صورت، لیفتینگ، سفت کردن، و کانتور کردن بدن استفاده می شود. شواهد بیشتری مورد نیاز است تا مشخص شود چه کسی برای این نوع روش مناسب تر است.

تاکنون مشخص شده است که هایفو یک درمان امیدوارکننده است که می تواند جایگزین لیفت صورت شود، به خصوص در افراد جوان تر که نمی خواهند خطرات و زمان بهبودی مرتبط با جراحی را داشته باشند. هایفو برای افرادی که دارای موارد شدیدتر افتادگی پوست هستند به خوبی کار نمی کند.

عملکرد هایفوتراپی صورت

هایفو از انرژی متمرکز فراصوت برای هدف قرار دادن لایه های پوست درست زیر سطح استفاده می کند. انرژی اولتراسوند باعث می شود بافت به سرعت گرم شود.

هنگامی که سلول های ناحیه مورد نظر به دمای مشخصی می رسند، آسیب سلولی را تجربه می کنند. در حالی که این ممکن است غیر منطقی به نظر برسد، آسیب در واقع سلول ها را تحریک می کند تا کلاژن بیشتری تولید کنند - پروتئینی که ساختار پوست را فراهم می کند.

افزایش کلاژن منجر به پوست سفت تر و محکم تر با چین و چروک های کمتر می شود. از آنجایی که پرتوهای اولتراسوند با فرکانس بالا بر روی یک بافت خاص در زیر سطح پوست متمرکز می شوند، هیچ آسیبی به لایه های بالایی پوست و بافت های مجاور وارد نمی شود.

هایفو ممکن است برای همه مناسب نباشد. به طور کلی، این روش روی افراد بالای 30 سال با شلی خفیف تا متوسط پوست بهترین کارایی را دارد. افرادی که پوست آسیب دیده از نور دارند یا پوست شل شدید دارند ممکن است قبل از دیدن نتایج به چندین درمان نیاز داشته باشند.

افراد مسن‌تر با پیری گسترده ‌تر، شلی شدید پوست، یا پوست بسیار آویزان روی گردن، کاندیدای مناسبی نیستند و ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.

هایفو برای افراد مبتلا به عفونت و ضایعات پوستی باز در ناحیه مورد نظر، آکنه های شدید یا کیستیک و ایمپلنت فلزی در ناحیه درمان توصیه نمی شود.

مزایای هایفو متمرکز با شدت بالا

طبق گزارش انجمن جراحی پلاستیک زیبایی آمریکا (ASAPS)، هایفو و سایر جایگزین های غیرجراحی برای لیفت صورت طی چند سال اخیر محبوبیت زیادی را تجربه کرده اند. تعداد کل عمل های انجام شده بین سال های 2012 تا 2017 64.8 درصد افزایش یافته است.

هایفو مزایای زیبایی شناختی زیادی دارد، از جمله:

• کاهش چین و چروک
• سفت کردن پوست افتادگی گردن (که گاهی به آن گردن بوقلمون می گویند)
• لیفت گونه ها، ابروها و پلک ها
• تقویت خط فک
• سفت شدن قسمت دکلته
• صاف کردن پوست

نتایج مطالعه امیدوارکننده است. یک مطالعه در سال 2017 با مشارکت 32 نفر کره ای نشان داد که هایفو به طور قابل توجهی خاصیت ارتجاعی پوست گونه ها، پایین شکم و ران ها را پس از 12 هفته بهبود می بخشد.

در یک مطالعه بزرگتر روی 93 نفر، 66 درصد از افرادی که تحت درمان با هایفو قرار گرفتند، بعد از 90 روز بهبودی در ظاهر صورت و گردن خود احساس کردند. در حالی که هایفو دارای خطرات و هزینه های بسیار کمتری نسبت به جراحی لیفت صورت است، نتایج ممکن است طولانی نباشند و ممکن است به انجام مکرر هایفو نیاز باشد.

ممکن است در حین عمل هایفو ناراحتی جزئی داشته باشید. برخی افراد آن را به عنوان پالس های الکتریکی کوچک یا احساس سوزن سوزن شدن خفیف توصیف می کنند.

اگر نگران درد هستید، پزشک ممکن است مصرف استامینوفن (تیلنول) یا یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن (ادویل) را قبل از درمان پیشنهاد کند.

بلافاصله پس از درمان، ممکن است قرمزی یا تورم خفیفی را تجربه کنید که به تدریج طی چند ساعت آینده کاهش می یابد.

مراحل انجام هایفوتراپی برای صورت

قبل از انجام روش هایفو نیازی به آمادگی خاصی نیست. قبل از درمان باید تمام لوازم آرایش و مراقبت از پوست را از ناحیه مورد نظر پاک کنید. در اینجا چیزی است که باید در قرار ملاقات خود انتظار داشته باشید:

• یک پزشک یا تکنسین ابتدا ناحیه مورد نظر را تمیز می کند.
• ممکن است قبل از شروع از کرم بی حس کننده موضعی استفاده کنند.
• سپس پزشک یا تکنسین از ژل اولتراسوند استفاده می کند.
• دستگاه هایفو روی پوست قرار می گیرد.
• با استفاده از نمایشگر اولتراسوند، پزشک یا تکنسین دستگاه را روی تنظیمات مناسب تنظیم می کند.
• سپس انرژی اولتراسوند در پالس های کوتاه به مدت تقریباً 30 تا 90 دقیقه به ناحیه مورد نظر ارسال می شود.
• در صورت نیاز به درمان های اضافی، درمان بعدی را برنامه ریزی خواهید کرد.

در حالی که انرژی اولتراسوند اعمال می شود، ممکن است گرما و سوزن سوزن شدن را احساس کنید. اگر آزاردهنده است می توانید از داروی مسکن استفاده کنید.

شما می توانید بلافاصله پس از انجام عمل به خانه بروید و فعالیت های عادی روزانه خود را از سر بگیرید.

درمان هایفوتراپی و عوارض جانبی صورت

اگر توسط یک متخصص آموزش دیده و واجد شرایط انجام شود، هایفوتراپی بسیار ایمن در نظر گرفته می شود. بهترین بخش در مورد این درمان این است که شما می توانید بلافاصله پس از خروج از مطب، فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید.

قرمزی یا تورم خفیف ممکن است رخ دهد، اما باید به سرعت فروکش کند. احساس سوزن سوزن شدن خفیف در ناحیه تحت درمان ممکن است برای چند هفته ادامه داشته باشد.

به ندرت ممکن است بی حسی یا کبودی موقتی را تجربه کنید، اما این عوارض معمولا پس از چند روز از بین می روند. هایفو روشی ایمن، موثر و غیرتهاجمی برای سفت کردن پوست صورت است.

مزایای آن نسبت به جراحی لیفت صورت به سختی قابل انکار است. هیچ برشی، جای زخم و زمان استراحت یا بهبودی لازم نیست. هایفو همچنین هزینه کمتری نسبت به لیفت صورت دارد.

اکثر مردم نتایج کامل را سه ماه پس از درمان نهایی خود مشاهده می کنند. اگر به دنبال درمانی سریع، بدون درد و غیرتهاجمی هستید، هایفو یک گزینه عالی در مقایسه با جراحی لیفت صورت است.

درباره دکتر آرمیتا آقاپور

دکتر آرمیتا آقاپور با سالها سابقه در زمینه زیبایی و جوان سازی یکی از بهترین و شناخته شده ترین پزشکان زیبایی در تهران هستند.

اطلاعات تماس

آدرس: تهران، شهرآرا پاتریس لومومبا، نبش کوچه نوزدهم غربی، ساختمان پزشکان، پلاک ۱۸۲طبقه اول

شماره تماس: ۸۸۲۸۸۱۶۸

منبع: https://dr-aghapour.com/

نشانه های افتادگی دریچه قلب و راه های درمان آن

پرولاپس دریچه میترال نوعی بیماری دریچه قلب است که دریچه بین حفره های چپ قلب را تحت تاثیر قرار می دهد.

فلپ ها (برچک های) دریچه میترال فلاپی هستند. آنها به سمت عقب (پرولپس) برآمده می شوند (پرولپس) مانند یک چتر نجات در اتاق فوقانی سمت چپ قلب در حالی که قلب منقبض می شود. 

افتادگی دریچه میترال (MY-trul) گاهی باعث نشت خون به سمت عقب در دریچه می شود. دریچه میترال دو حفره (دهلیز و بطن) سمت چپ قلب را از هم جدا می کند.

در افتادگی دریچه میترال، برگچه های دریچه میترال در حین انقباض قلب مانند چتر نجات به دهلیز چپ برآمده (پرولپس) می شوند.

گاهی اوقات افتادگی دریچه میترال باعث نشت خون از بطن به دهلیز می شود که به آن نارسایی دریچه میترال می گویند. 

معمولا افتادگی دریچه میترال تهدید کننده زندگی نیست و نیازی به درمان یا تغییر سبک زندگی ندارد. اما برخی از افراد ممکن است به دارو یا جراحی نیاز داشته باشند، به خصوص اگر افتادگی باعث نارسایی شدید شود. 

نام های دیگر برای توصیف افتادگی دریچه میترال عبارتند از: 

• سندرم بارلو
• سندرم دریچه میترال دود
• سندرم کلیک-سوفل
• سندرم دریچه فلاپی
• افتادگی میترال
• بیماری دریچه میترال میکسوماتوز

علائم افتادگی دریچه میترال

علائم و نشانه های افتادگی دریچه میترال به دلیل مقدار خونی است که از طریق دریچه به سمت عقب نشت می کند. 

علائم افتادگی دریچه میترال می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. بسیاری از افراد مبتلا به افتادگی دریچه میترال علائم قابل توجهی ندارند.

سایر افراد ممکن است علائم خفیفی داشته باشند که به تدریج ایجاد می شود. علائم افتادگی دریچه میترال ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ضربان قلب تند یا نامنظم (آریتمی)
• سرگیجه یا سبکی سر
• دشواری در تنفس یا تنگی نفس، به ویژه در حین ورزش یا زمانی که صاف دراز بکشید
• خستگی

علل افتادگی دریچه میترال

برای درک علل بیماری دریچه میترال، دانستن نحوه عملکرد قلب ممکن است مفید باشد. دریچه میترال یکی از چهار دریچه ای در قلب است که جریان خون را در جهت درست نگه می دارد.

هر دریچه دارای فلپ‌هایی است که در طول هر ضربان قلب یک بار باز و بسته می‌شوند. اگر دریچه ای به درستی باز یا بسته نشود، جریان خون از طریق قلب به بدن کاهش می یابد.

در افتادگی دریچه میترال، یک یا هر دو لتک دریچه میترال بافت اضافی دارند یا بیش از حد معمول کشیده می شوند.

دریچه ها می توانند هر بار که قلب برای پمپاژ خون منقبض می شود مانند چتر نجات به سمت عقب (پرولپس) به سمت اتاق فوقانی قلب چپ (دهلیز چپ) برآمده شوند.

برآمدگی ممکن است از بسته شدن محکم دریچه جلوگیری کند. اگر خون از طریق دریچه به عقب نشت کند، این وضعیت نارسایی دریچه میترال نامیده می شود.

عوامل خطر افتادگی دریچه میترال

افتادگی دریچه میترال می تواند در هر فردی در هر سنی ایجاد شود. علائم جدی پرولاپس دریچه میترال بیشتر در مردان بالای 50 سال رخ می دهد. 

افتادگی دریچه میترال می‌تواند در خانواده‌هایی با همین بیماری رخ دهد (ارثی است) و ممکن است با چندین بیماری دیگر مرتبط باشد، از جمله 

• ناهنجاری ابشتاین
• سندرم اهلرز-دانلوس
• بیماری گریوز
• سندرم مارفان
• دیستروفی عضلانی
• اسکولیوز

تشخیص و آزمایشات افتادگی دریچه میترال

پرولاپس دریچه میترال چگونه تشخیص داده می شود؟

بیماری دریچه میترال از طریق معاینه فیزیکی و آزمایشات تشخیص داده می شود.

معاینه بدنی

پزشک شما می تواند با گوش دادن به صدای قلب شما با گوشی پزشکی چیزهای زیادی یاد بگیرد. اگر پرولاپس دریچه میترال دارید، ارائه دهنده شما صدای کلیک و به دنبال آن سوفل را می شنود.

این بیماری به دلیل صدای متمایز آن "سندرم کلیک-سوفل" نیز نامیده می شود. در طول معاینه، پزشک شما همچنین سابقه پزشکی و سابقه خانوادگی شما را با شما در میان می‌گذارد.

از آنجایی که پرولاپس دریچه میترال گاهی در خانواده ها اتفاق می افتد، دانستن این اطلاعات مهم است. اگر پزشک شما مشکوک باشد که MVP یا مشکل دریچه دیگری دارید، حداقل یک آزمایش را برای تأیید تشخیص توصیه می‌کند.

اکوکاردیوگرافی روش اصلی برای تشخیص MVP است. اکوکاردیوگرام (اکو) از فناوری اولتراسوند برای بررسی ساختار و عملکرد قلب شما استفاده می کند.

انواع مختلف تست اکو وجود دارد. ممکن است به یک یا هر دو نوع زیر نیاز داشته باشید:

اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک. این شکل سنتی است که بسیاری از مردم با آن آشنا هستند. ارائه دهنده شما الکترودها (برچسب های کوچک) را روی سینه شما قرار می دهد.

سپس یک گرز (به نام مبدل اولتراسوند) روی نواحی مختلف قفسه سینه شما قرار می دهند. این فرآیند تصاویری از دریچه ها و حفره های قلب شما ارائه می دهد.

اکوکاردیوگرافی ترانس مری. ممکن است به این نوع آزمایش نیاز داشته باشید تا ارائه دهنده شما بتواند قلب شما را با جزئیات بیشتری ببیند.

به جای استفاده از عصا در قسمت بیرونی قفسه سینه، ارائه دهنده شما از تجهیزاتی استفاده می کند که می تواند از داخل سینه شما عکس بگیرد.

یک لوله بلند و نازک (به نام آندوسکوپ) یک مبدل اولتراسوند کوچک را به سمت پایین مری هدایت می کند. به شما آرام بخش داده می شود و برای کاهش ناراحتی در گلو به شما دارو می دهند.

پزشک شما ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد قلب شما توصیه کند. این شامل:

• الکتروکاردیوگرافی (ECG/EKG).
• اشعه ایکس قفسه سینه.
• کاتتریزاسیون قلبی.

پرولاپس دریچه میترال را چگونه درمان می کنید؟

بسیاری از افراد مبتلا به افتادگی دریچه میترال نیازی به درمان ندارند. اگر فرم خفیف دارید، ارائه دهنده شما ممکن است به سادگی همه چیز را زیر نظر داشته باشد.

آنها ممکن است بتا بلوکرها را برای مدیریت علائمی مانند سرگیجه یا تپش قلب تجویز کنند. اگر فیبریلاسیون دهلیزی یا سابقه سکته در گذشته دارید، ممکن است نیاز به مصرف داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده های خون) داشته باشید.

با ارائه دهنده خود در مورد اینکه کدام داروها، در صورت وجود، برای شما مناسب هستند، صحبت کنید. برخی از افراد مبتلا به MVP نیاز به جراحی دارند. دو گزینه اصلی جراحی وجود دارد:

تعمیر دریچه میترال. جراح شما دریچه شما را تعمیر می کند تا به آن کمک کند تا همانطور که باید عمل کند. جراحان در صورت امکان این گزینه را ترجیح می دهند.

این به شما امکان می دهد دریچه خود را حفظ کنید و از برخی خطرات و عوارض مرتبط با تعویض دریچه جلوگیری کنید.

تعویض دریچه میترال. برای برخی افراد، تعویض دریچه جدید بهترین یا تنها گزینه است. جراح شما توضیح خواهد داد که چرا چنین است و همچنین انواع مختلفی از دریچه هایی که می توانید دریافت کنید (مکانیکی یا بیولوژیکی).

ترمیم و جایگزینی اغلب از طریق جراحی باز سنتی انجام می شود. اما فناوری روش های کم تهاجمی و پوستی را نیز باز کرده است.

بهترین برنامه درمانی برای شما به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله:

• سن شما
• سابقه سلامتی شما
• وضعیت سلامت فعلی شما

این که آیا مشکلات قلبی دیگری دارید که نیاز به ترمیم دارند. گاهی اوقات، ترمیم دریچه و بای پس عروق کرونر (CABG) را می توان همزمان انجام داد. 

با پزشک خود در مورد اینکه کدام برنامه درمانی برای شما بهترین است صحبت کنید. مانند تمام مداخلات، منافع باید بر خطرات آن بیشتر باشد.

افراد بالای 80 سال با خطرات جراحی بیشتری روبرو هستند. عوامل دیگری نیز می توانند بر خطرات شما تأثیر بگذارند. مطمئن شوید که مزایا و خطرات هر جراحی یا روشی را درک کرده اید.

افتادگی دریچه قلب یک بیماری شایع است که ممکن است به هیچ وجه زندگی شما را تغییر ندهد. اما اگر منجر به نارسایی میترال (دریچه نشتی) شود، ممکن است به درمان برای جلوگیری یا به حداقل رساندن آسیب به قلب نیاز داشته باشید.

این اغلب شامل جراحی ترمیم دریچه یا یک روش کم تهاجمی برای کمک به عملکرد بهتر دریچه است. با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای جراحی افتادگی دریچه صحبت کنید و در مورد همه گزینه های درمانی بپرسید.

دکتر رامین بقایی بهترین جراح فوق تخصص قلب در تهران

دکتر رامین بقایی عضو هیئت بورد جراحی قلب کشور و همچنین عضو انجمن جراحان قلب ایران، یکی از بهترین و حرفه‌ای ترین جراحان قلب در تهران هستند.

مهارت و تجربه‌ای که دکتر رامین بقایی در درمان و تشخیص بیماری‌های قلب و عروق در کودکان و بزرگسالان دارند، باعث شده تا اعتماد و رضایت خاطر بیماران به سوی ایشان جلب شود.

دکتر رامین بقایی به طور تخصصی در رشته جراحی قلب و عروق در کودکان و بزرگسالان فعالیت دارند. ایشان همچنین به دلیل تجربه و مهارتی که دارند، به مدت 3 سال ریاست بخش جراحی قلب در بیمارستان مدرس را بر عهده داشتند.

ارتباط با دکتر رامین بقایی

آدرس: تهران – خیابان نلسون ماندلا (جردن)، بالاتر از تقاطع حقانی، خیابان پدیدار، پلاک ۶۲، طبقه سوم، واحد ۳۳

شماره تلفن: ۰۲۱۸۸۶۷۰۳۵۰

منبع: https://dr-baghaei.com/

شقاق مقعدی (Anal fissures)

شقاق مقعدی یک ترک یا شکاف در بافت هایی است که کانال مقعد شما را پوشانده است. تروما باعث پاره شدن پوشش داخلی و ایجاد درد و خونریزی حاد می شود.

بیشتر شقاق ها با مراقبت بهبود می یابند. این یک علت شایع درد مقعد و خونریزی مقعدی است، به ویژه در هنگام اجابت مزاج (دفع).

ترومای مقعدی معمولاً باعث ایجاد شقاق می شود، مخصوصاً در اثر زور زدن برای دفع مدفوع سفت رخ می دهد.

شقاق مقعدی ممکن است به طور ناگهانی یا تدریجی رخ دهد. آنها همچنین می توانند به سرعت یا به آرامی بهبود یابند.

آیا شقاق مقعدی شایع است؟

شقاق مقعدی به خصوص در نوزادان و افراد باردار بسیار شایع است. حدود نیمی از افرادی که شقاق مقعدی دارند قبل از 40 سالگی به این شقاق مبتلا می شوند.

علائم و علل شقاق مقعدی

شایع ترین علائم عبارتند از:

• درد شدید هنگام مدفوع
• سوزش یا خارش همراه با مدفوع
• خون تازه و قرمز در مدفوع شما

برخی از افراد ممکن است این موارد را نیز داشته باشند:

• اسپاسم عضلات مقعد
• یک توده روی پوست نزدیک پارگی

چگونه بفهمم بواسیر یا شقاق مقعدی داریم؟

هموروئید و شقاق مقعد علائم و علل مشابهی دارند و به راحتی می توان یکی را با دیگری اشتباه گرفت. هر دو ممکن است زمانی اتفاق بیفتند که برای مدفوع کردن زور می‌زنید و هر دو می‌توانند باعث خونریزی مقعد، درد مقعد و خارش مقعد شوند.

در حالی که بواسیر شایع تر است، شقاق مقعدی بیشتر علت درد مقعدی است. بواسیر همیشه باعث درد نمی شود، اما 90 درصد شقاق ها باعث درد می شوند.

با این حال، درد ناشی از شقاق معمولاً به صورت دوره‌ای اتفاق می‌افتد، در حالی که درد هموروئید می‌تواند ثابت باشد.

علت اصلی شقاق مقعدی چیست؟

زخم - مانند کشش و زور زدن - باعث پارگی پوشش مقعد می شود. اما شرایط از قبل موجود نیز می تواند نقش داشته باشد.

این مربوط به آناتومی مقعد است، که در واقع چند سانتی‌متر آخر لوله عضلانی طولانی است که به نام روده بزرگ شما شناخته می‌شود.

در انتهای مقعد، جایی که به بیرون باز می شود، پوست بیشتر شبیه پوست بیرونی بدن شما است. اما در قسمت فوقانی، جایی که معمولاً شقاق ایجاد می‌شود، مقعد با همان مخاط نرمی که بقیه روده بزرگ شما وجود دارد پوشیده شده است.

این پوشش مخاطی نازک‌تر و ظریف‌تر از پوست معمولی است و باعث می‌شود پاره شدن آن آسان‌تر شود. این امر به ویژه در مورد نوزادانی که اغلب دچار شقاق مقعدی می شوند صادق است.

همچنین ممکن است در اثر آسیب یا بیماری ملتهب شود. التهاب طولانی مدت (مزمن) می تواند بافت ها را ضعیف کند.

مقعد شما توسط دو عضله دایره ای احاطه شده است که به کنترل حرکات روده شما (اسفنکترهای مقعدی) کمک می کنند.

اگر این ماهیچه‌ها خیلی سفت باشند، می‌توانند به پوشش مقعدی تنش اضافه کنند و پارگی آن را آسان‌تر کرده و حتی جریان خون را به بافت‌ها کاهش دهند.

علل اولیه شقاق مقعدی عبارتند از:

• یبوست مزمن و زور زدن به مدفوع
• سندرم مدفوع انسدادی
• دیسکزی نوزادی
• اسهال مزمن
• زایمان

سایر شرایط کمک کننده عبارتند از:

• جراحی قبلی
• عفونت های مقاربتی (STIs)
• بیماری التهابی روده (IBD)
• سرطان مقعد
• سل (TB)
• راش یا زخم پوشک

اگر شقاق مقعدی به مدت طولانی بدون بهبودی ادامه یابد، می تواند منجر به عوارض بیشتری شود، مانند:

• نهفتگی مدفوع
• تنگی مقعد (تنگی مجرای مقعد که می تواند مدفوع را سخت تر کند.)
• فیستول مقعدی

درمان دارویی شقاق مقعدی چیست؟

هنگامی که شقاق مزمن مقعدی دارید - که بیش از هشت هفته طول کشیده است - درمان پزشکی بر شل کردن ماهیچه های اسفنکتر مقعدی که کانال مقعد شما را احاطه کرده اند تمرکز می کند.

این باید به شکاف اجازه دهد تا شروع به بسته شدن کند و به بازگرداندن جریان خون به بافت ها کمک کند.

داروهای شقاق مقعدی عبارتند از:

پماد نیتروگلیسیرین. نیتروگلیسیرین یک گشادکننده عروق است، دارویی که باعث انبساط عروق خونی شما می شود.

به عنوان کرم استفاده می شود، می تواند جریان خون را بازگرداند و می تواند به شل شدن اسفنکتر مقعد شما کمک کند. با این حال، می تواند باعث سردرد شود و برخی افراد به همین دلیل مجبور به قطع آن هستند.

مسدود کننده های کانال کلسیم. مانند دیلتیازم یا نیفدیپین، یک راه جایگزین برای آرامش رگ های خونی و عضلات مقعد شما هستند. اگر نیتروگلیسیرین موثر نباشد، این داروها ممکن است برای شما مفید باشند.

بوتاکس. به عنوان آخرین راه حل، تزریق بوتاکس به عضله اسفنکتر مقعدی می تواند به آرامش آن کمک کند. بوتاکس شل کننده عضلات است.

اثرات آن حدود سه ماه باقی می ماند و به شقاق شما زمان می دهد تا بهبود یابد.

ملین های حجیم. همه افراد مبتلا به یبوست نیازی به مصرف دارو برای آن ندارند، اما در صورتی که مدفوع بسیار سفت داشته باشید که باعث ایجاد فشار اضافی بر روی شقاق مقعدی می شود، داروها می توانند کمک کنند.

ملین های حجیم، مانند Metamucil® (پسیلیوم)، مایع را به روده شما می کشانند تا به نرم شدن مدفوع شما کمک کنند.

عمل جراحی شقاق مقعدی

اگر شقاق مقعدی شما با دارو بهبود نمی‌یابد، یا بعد از بهبودی عود می‌کند، ممکن است برای پایان دادن به چرخه به یک روش پزشکی جزئی نیاز داشته باشید.

داروها برای شقاق مزمن مقعد نتایج متفاوتی دارند، اما جراحی، اگر به آن برسد، 90 درصد موفقیت دارد.

به این روش اسفنکتروتومی داخلی می گویند. هنگامی که تحت آرامبخشی خواب هستید، جراح کولورکتال یک برش کوچک در عضله اسفنکتر مقعد شما ایجاد می کند تا تنش را برای همیشه آزاد کند. بعد از بیدار شدن می توانید همان روز به خانه بروید.

چگونه می توان شقاق مقعد را در خانه بهبود بخشید؟

• آب بیشتری بنوشید.
• میوه ها و سبزیجات تازه را بیشتر مصرف کنید.
• تا زمانی که علائم دارید از خوردن غذاهای تند و آجیل پرهیز کنید.
• مقعد خود را به دقت با کاغذ نرم یا دستمال مرطوب مرطوب بدون الکل پاک کنید.
• یک پماد یا کرم موضعی روی شقاق خود بمالید. ژل پترولیوم می تواند به عنوان یک آنتی بیوتیک باعث بهبودی شود. کرم های دارویی می توانند التهاب و درد را درمان کنند.
• دو یا سه بار در روز به مدت حداقل 10-15 دقیقه در آبگرم بشینید. این یک حمام آب گرم و کم عمق است که در آن می نشینید تا مقعد خود را خیس کنید. می تواند علائم شما را تسکین دهد و به آرامش عضلات شما کمک کند.

شقاق مقعدی شایع است و در حالت عادی خطرناک نیست، اما می‌تواند درد زیادی داشته باشد. اکثر شقاق های مقعدی با کمی مراقبت از خود طی چند روز تا چند هفته بهبود می یابند.

اما برخی از شقاق های مقعدی پیچیده تر هستند و ممکن است در برابر بهبود مقاومت کنند. اگر شقاق مزمن دارید، در جستجوی درمان پزشکی تردید نکنید.

درمان شقاق در کودکان و نوزادان با دکتر بهار اشجعی

دکتر بهار اشجعی یکی از بهترین و حرفه‌ای ترین پزشکان فوق تخصص جراحی در کودکان و نوزادان است که تجربه و سابقه بسیار درخشانی در معالجه و درمان انواع اختلالات و بیماری‌ها در فرزندان کوچک شما را دارد.

دکتر بهار اشجعی فارغ التحصیل رشته جراحی اطفال از دانشگاه علوم پزشکی تهران هستند. ایشان همچنین دارای بورد فوق تخصصی جراحی اطفال نیز هستند. دکتر بهار اشجعی متخصص جراحی انواع اختلالات و بیماری‌های کودکان و نوزادان هستند.

راه های ارتباط با ما

آدرس مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن تماس:

 ۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

 ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

میکرونیدلینگ مو (hair-microneedling)

میکرونیدلینگ که به عنوان کلاژن  تراپی  نیز شناخته می شود، یک روش کم تهاجمی است که شامل سوراخ کردن خارجی ترین لایه پوست (استراتوم شاخی) با ده ها سوزن ریز استریل شده متصل به درمارولر، درماستمپ یا درماپن است.

میکرونیدلینگ پوست سر برای ریزش مو (آلوپسی) با تحریک سلول های بنیادی تخصصی فولیکول مو عمل می کند که می تواند باعث افزایش رشد مو شود. 

با استفاده مناسب، میکرونیدلینگ پوست سر که به طور حرفه ای انجام می شود با درمارولر یا درماپن درجه پزشکی می تواند برای بسیاری از افراد مبتلا به انواع خاصی از ریزش مو مفید باشد.

همانطور که گفته شد، میکرونیدلینگ پوست سر برای همه موثر نیست، و خطرات میکرونیدلینگ خانگی برای ریزش مو با سوزن های بلندتر از 0.25 میلی متر (میلی متر) بیشتر از مزایای بالقوه آن است.

میکرونیدلینگ به کدام انواع ریزش مو کمک می کند؟

در اصطلاح پزشکی، طاسی با الگوی مردانه و ریزش مو با الگوی زنانه، آلوپسی آندروژنتیک یا AGA نامیده می شود. این شایع ترین نوع ریزش مو است. 

میکرونیدلینگ، زمانی که با سایر درمان های ریزش مو استفاده می شود، به افرادی که ریزش مو دارند و به درمان های معمولی پاسخ نمی دهند، کمک می کند.

نتایج اولیه نشان می دهد که میکرونیدلینگ ممکن است به افرادی که ریزش موی تلوژن افلوویوم دارند نیز کمک کند. میکرونیدلینگ به سایر انواع ریزش موی ناشی از برخی داروها (آناژن افلوویوم) مانند درمان های شیمی درمانی کمک نمی کند.

همچنین اگر فولیکول مو به طور غیرقابل برگشتی توسط اسکار پیشرفته تخریب شده باشد، نمی تواند رشد مو را بازگرداند. 

میکرونیدلینگ یک روش زیبایی است که تولید کلاژن را با استفاده از سوزن های ریز و استریل شده تشویق می کند.

ممکن است به صاف، سفت و لطافت پوست کمک کند و ظاهر جای زخم، آکنه و چین و چروک را بهبود بخشد.

فواید میکرونیدلینگ

میکرونیدلینگ به دلیل مزایای روز افزون آن محبوبیت زیادی پیدا کرده است.  میکرونیدلینگ می تواند برای موارد زیر مفید باشد:

• ظاهر اسکارها از جمله اسکار آکنه، خطوط ظریف و چین و چروک
• منافذ بزرگ شده
• ظهور هایپرپیگمانتاسیون یا لکه های تیره
• رنگ پوست ناهموار
• خاصیت ارتجاعی پوست
• علائم ترک های پوستی
• رشد مو در افراد مبتلا به آلوپسی

میکرونیدلینگ نسبت به لیزر درمانی هزینه کمتری دارد و ممکن است برای برخی افراد بهتر عمل کند. درمان های لیزری شامل گرما است که می تواند بر رنگدانه های پوست تأثیر بگذارد.

مناطق مورد استفاده برای میکرونیدلینگ

میکرونیدلینگ بیشتر برای صورت استفاده می شود. متخصصان پوست همچنین ممکن است از آن برای جای زخم و ترک های پوستی در نقاط دیگر بدن استفاده کنند.

یک منبع معتبر مطالعه نشان داد که میکرونیدلینگ برای ترک های پوستی روی ران ها و ناحیه شکم در صورت ترکیب با فیلرها موثر است. 

افرادی که دارای رنگ پوست تیره‌تر هستند، ممکن است میکرونیدلینگ را به لیزر درمانی ترجیح دهند، زیرا نگرانی‌های ایمنی مربوط به انواع خاصی از درمان‌های لیزری روی پوست رنگی است.

تحقیقات در مورد اثربخشی و ایمنی لیزر درمانی بر روی پوست های تیره تر هنوز وجود ندارد.

میکرونیدلینگ چگونه کار می کند؟

خراش های ناشی از میکرونیدلینگ باعث آسیب جزئی به پوست می شود و پوست با ساخت بافت جدید غنی از کلاژن پاسخ می دهد. این بافت جدید پوست از نظر تن و بافت یکدست تر است.

معمولاً پوست با افزایش سن یا آسیب کلاژن را از دست می دهد. با تشویق پوست به ساختن بافت جدید، کلاژن اضافی ممکن است به سفت‌تر شدن پوست کمک کند.

متخصصان پوست ممکن است میکرونیدلینگ را با درمان های دیگر مانند سرم های موضعی، فرکانس رادیویی یا پلاسمای غنی از پلاکت توصیه کنند.

یک متخصص پوست می تواند گزینه های درمانی اضافی و هزینه های تخمینی آنها را توضیح دهد.

خطرات یا عوارض جانبی میکرونیدلینگ 

مانند تمام عمل های زیبایی، میکرونیدلینگ نیز خطراتی دارد. یک عارضه جانبی رایج، تحریک جزئی پوست بلافاصله پس از عمل است. همچنین ممکن است برای چند روز قرمزی را مشاهده کنید.

برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی شدیدی داشته باشند که نیاز به درمان پزشکی دارند، مانند:

• خون ریزی
• کبودی
• عفونت
• لایه برداری

ممکن است کاندیدای ایده آل برای میکرونیدلینگ نباشید اگر:

• بیماری های پوستی خاصی مانند پسوریازیس یا اگزما دارند.
• زخم های باز یا آکنه فعال دارند.
• اخیرا پرتودرمانی داشته اند.
• سابقه اسکار پوستی دارند.

ممکن است لازم باشد افراد باردار قبل از درمان توسط متخصص زنان یا زایمان مشورت کنند.

مراحل انجام میکرونیدلینگ

تقریباً 45 دقیقه تا 1 ساعت منبع معتبر قبل از عمل، پزشک معمولاً یک بی‌حسی موضعی را در ناحیه درمان اعمال می‌کند.

این کار باعث بی حس شدن پوست در طول فرآیند میکرونیدلینگ می شود که تقریباً 30 دقیقه طول می کشد.

در طول این عمل، پزشک با استفاده از ابزاری شبیه قلم با سوزن‌های ریز و استریل، سوراخ‌های کوچکی زیر پوست ایجاد می‌کند. نوک سوزن ها آنقدر کوچک هستند که احتمالاً بعد از عمل متوجه آنها نخواهید شد.

پزشک معمولاً ابزار را به طور یکسان روی پوست شما حرکت می دهد تا پوست تازه جوان شده یکدست شود. در مجموع، متوسط جلسه میکرونیدلینگ تقریباً 2 ساعت طول می کشد.

بهترین مراقبت از پوست بعد از میکرونیدلینگ چیست؟

از آنجایی که کانال‌های پوست شما بعد از عمل باز و حساس هستند، بهتر است از موارد زیر در هفته اول بهبودی خودداری کنید:

• قرارگیری در معرض نور خورشید
• محصولات مراقبت از پوست با آلفا هیدروکسی اسید و رتینول
• آرایش
• تعریق

شما می توانید با روش های زیر به بهبود پوست خود پس از میکرونیدلینگ کمک کنید:

• هیدراته ماندن
• استفاده از سرم آنتی اکسیدان
• با استفاده از ماسک خنک کننده
• استفاده از پپتیدهای محرک کلاژن

آیا میکرونیدلینگ بهتر از بوتاکس است؟

میکرونیدلینگ و بوتاکس اهداف متفاوتی دارند. میکرونیدلینگ می تواند با افزایش تولید کلاژن پوست، اسکار، هایپرپیگمانتاسیون و منافذ بزرگ را درمان کند.

تزریق بوتاکس از انقباض عضلات خاص و ایجاد چین و چروک روی پوست جلوگیری می کند. برنامه های درمانی از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

اما تحقیقات نشان داده است که تنها پس از دو جلسه میکرونیدلینگ، بهبود خفیفی در جای زخم پس از آکنه وجود دارد. 

پس از شش جلسه، افراد بهبود متوسطی در بافت پوست خود و بهبود خوبی در ظاهر اسکار مشاهده خواهند کرد.

دکتر آرمیتا آقاپور یکی از بهترین پزشکان و جراحان زیبایی در تهران است که خدمات بسیار زیادی را در حوزه درمان و زیبایی به مراجعه کنندگان ارائه می‌دهد.

سابقه کاری بیش از 20 ساله و تحصیلات پزشکی و گذراندن دوره‌های تخصصی پوست و مو زیبایی از جمله افتخارات دکتر آقاپور می‌باشد. 

شما می‌توانید برای میکرونیدلینگ موها، مزونیدلینگ مو، تزریق ژل و بوتاکس و سایر خدمات زیبایی از تجربه دکتر آقاپور استفاده کنید.

برای رزرو نوبت می‌توانید از طریق وبسایت اقدام کنید و برای پیدا کردن پاسخ سوالات و ابهامات خود با شماره‌های مطب دکتر تماس بگیرید.

اطلاعات تماس

آدرس: تهران، شهرآرا پاتریس لومومبا، نبش کوچه نوزدهم غربی، ساختمان پزشکان، پلاک ۱۸۲طبقه اول

شماره تماس: ۸۸۲۸۸۱۶۸

منبع: https://dr-aghapour.com/

آمار پیوند قلب در جهان

پیوند قلب (Heart Transplant) نادر است. در سال 2020، کمتر از 8200 پیوند در سراسر جهان انجام شد.

پیوند قلب با بیشترین تعداد (3658) در ایالات متحده بود. کشورهایی که بالاترین مجموع را داشتند آلمان، فرانسه و اسپانیا بودند. پیوند قلب به دو دلیل غیر معمول است:

کمبود قلب اهدا کننده و همسانی خون  دهنده و گیرنده.

این بدان معناست که هر دو نفر باید دارای گروه خونی سازگار و اندازه بدن مشابه باشند. بدون این تطابق، سیستم ایمنی گیرنده احتمال بیشتری دارد که قلب اهداکننده را پس بزند.

پیچیدگی پیوند پیوند قلب جراحی بسیار پیچیده ای است. کمتر از 150 بیمارستان در ایالات متحده (از بیش از 6000 بیمارستان) وجود دارد که این جراحی را انجام می دهند.

چه کسانی به پیوند قلب نیاز دارند؟

پیوند قلب آخرین راه درمان برای افرادی است که نارسایی قلبی در مرحله نهایی دارند.

این بدان معناست که قلب شما آسیب یا ضعف دائمی دارد که مانع از پمپاژ خون کافی به بدن شما می شود.

این نوع نارسایی قلبی می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد.

اکثر افرادی که نیاز به پیوند قلب دارند یکی از شرایط زیر را دارند:

کاردیومیوپاتی. این به هر بیماری اشاره دارد که به عضله قلب شما آسیب می رساند.

علل شامل عفونت ها و بیماری های ژنتیکی است. گاهی اوقات، علت نامشخص (ایدیوپاتیک) حتی پس از آزمایش های گسترده است.

بیماری عروق کرونر. انسداد شریان‌های قلب می‌تواند منجر به حملات قلبی شود که آسیب‌های جبران‌ناپذیری به قلب شما وارد می‌کند.

بیماری قلبی مادرزادی. بیماری مادرزادی قلب یک نقص در ساختار قلب است که شما با آن متولد شده اید. برخی از اشکال بیماری مادرزادی قلبی می تواند منجر به نارسایی قلبی در مرحله نهایی شود که ممکن است نیاز به پیوند قلب داشته باشد.

بیماری دریچه ای قلب. اینها شرایطی هستند که به دریچه های قلب شما آسیب می رسانند.

پیوند قلب برای کودکان و بزرگسالان تا سن 70 سالگی و در برخی موارد تا سن 75 سالگی امکان پذیر است.

ارزیابی پزشکی

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما با اجرای چندین آزمایش مختلف سلامت کلی شما را بررسی می کند. برخی از تست‌های ممکن، اما نه همه، در زیر فهرست شده‌اند.

آزمایش‌های آزمایشگاهی شامل آزمایش‌های خون و ادرار است که شما را بررسی می‌کند:

ترکیب خون. ارائه دهنده شما سطح گلبول های قرمز، پلاکت ها و سایر اجزای خون شما را بررسی می کند. آنها همچنین شیمی خون شما را تجزیه و تحلیل می کنند تا نشانه هایی از شرایط دیگری را که ممکن است بر توانایی شما برای پیوند قلب تأثیر بگذارد، جستجو کنند.

سیستم ایمنی. ارائه‌دهنده شما از یافته‌های تجزیه و تحلیل سیستم ایمنی استفاده می‌کند تا پیش‌بینی کند که سیستم ایمنی شما چقدر می‌تواند یک عضو اهداکننده را تحمل کند.

عملکرد کلیه. آزمایش ادرار نشان می دهد که کلیه های شما چقدر خوب کار می کنند.

استفاده از الکل، تنباکو و مواد مخدر. آزمایش الکل، تنباکو و مواد مخدر بخش مهمی از آمادگی شما است. قبل از پیوند باید از الکل، محصولات تنباکو (از جمله ویپینگ) و داروهای تفریحی (از جمله ماری جوانا) برای مدت طولانی خودداری کنید.

آزمایش های تصویربرداری که ممکن است به آن نیاز داشته باشید عبارتند از:

• اشعه ایکس.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT).
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI).
• اکوکاردیوگرافی.

تست های تشخیصی عملکرد قلب، سیستم تنفسی و گردش خون شما را بررسی می کنند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG).
• تست استرس ورزش کنید.
• تست عملکرد ریوی (ریه).
• کاتتریزاسیون قلب
• مانیتور هولتر

آزمایش برای بیماری های خاص نیز امکان پذیر است، به ویژه موارد زیر:

• بیماری سل.
• اچ‌آی‌وی.
• هپاتیت B.
• هپاتیت C.
• توکسوپلاسموز
• ویروس هرپس سیمپلکس.
• ویروس واریسلا زوستر (ویروسی که باعث آبله مرغان و زونا می شود).

گیرندگان پیوند باید قبل از پیوند در مورد واکسن ها به روز باشند. یک متخصص بیماری های عفونی در این مراحل به شما کمک می کند.

بعد از پیوند قلب چه اتفاقی می افتد؟

پس از پیوند قلب، می توانید انتظارات زیر را داشته باشید:

بهبودی در بیمارستان. بسته به وضعیتتان، یک تا سه هفته در بیمارستان بهبود خواهید یافت.

بخش اول بهبودی خود را در بخش مراقبت های ویژه (ICU) سپری خواهید کرد. در ICU، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی شما را به صورت شبانه روزی تحت نظر خواهند داشت.

آنها علائم حیاتی شما را بررسی می کنند و همچنین به دنبال علائمی هستند که نشان می دهد بدن شما قلب جدید شما را رد می کند.

برنامه مراقبت. قبل از اینکه بیمارستان را ترک کنید، ارائه‌دهنده برنامه مراقبتی به شما ارائه می‌کند که باید در حین بهبودی در خانه از آن پیروی کنید.

مطمئن شوید که طرح را درک کرده اید و هر تعداد سوال بپرسید.

توانبخشی قلبی. ارائه دهنده شما به شما می گوید که چگونه به برنامه توانبخشی قلبی ملحق شوید.

این یک برنامه تجویز شده و تحت نظارت است که به شما کمک می کند قدرت، استقامت و عملکرد قلب خود را بهبود بخشید.

وقتی به خانه برگشتید، مهم است که برنامه مراقبت خود را به دقت دنبال کنید. طرح شما شامل دستورالعمل هایی برای موارد زیر خواهد بود:

• داروهایی که باید مصرف کنید.
• چه بخوریم و چه بنوشیم و از چه چیزهایی پرهیز کنیم.
• ورزش و فعالیت های بدنی ایمن در مقابل ناامن.
• تشخیص علائم عفونت یا رد عضو.

همچنین ضروری است که یاد بگیرید در طول بهبودی چه چیزی طبیعی است و چه چیزی نشان دهنده مشکل است. یک مثال این است که بدانید ضربان قلب شما در حال استراحت چقدر باید باشد.

پس از پیوند قلب، ضربان قلب شما در حالت استراحت معمولاً در حد طبیعی یا کمی بالاتر (90 تا 110 ضربه در دقیقه) باقی می‌ماند.

این به این دلیل است که قلب اهدا کننده به طور خودکار با سیستم عصبی بدن شما که ضربان قلب شما را کنترل می کند، متصل نمی شود.

با ارائه دهنده خود در مورد میزان ضربان قلب در حالت استراحت و چگونگی تغییر آن در آینده صحبت کنید.

معایب پیوند قلب چیست؟

بزرگترین معایب پیوند قلب عبارتند از:

• قلب اهدا کننده کمیاب است. قلب اهداکننده کافی برای کمک به همه افرادی که نیاز به پیوند قلب دارند وجود ندارد.
• این یک جراحی بسیار پیچیده است. بنابراین این کار فقط در مجهزترین بیمارستان ها قابل انجام است.
• برخی از افراد ممکن است آنقدر بیمار باشند که نتوانند از این روش جان سالم به در ببرند.
• این روش دارای چندین خطر و عوارض بالقوه است.

پیوند قلب در کودکان

دریافت کنندگان پیوند قلب کودکان (کودکان 17 ساله و کمتر) نیز معمولاً نتایج خوبی دارند. حدود 92٪ حداقل یک سال پس از پیوند زندگی می کنند و کمی بیش از 70٪ حداقل 10 سال زندگی می کنند.

پیوند مجدد قلب

برخی از بزرگسالان و کودکان به پیوند دوم برای جایگزینی پیوند اول نیاز دارند.

به این عمل پیوند مجدد می گویند. اگر بدن شما اولین قلب پیوندی را پس بزند یا به دلایل دیگر ممکن است لازم باشد.

پیوند مجدد 2 تا 4 درصد از جراحی‌های پیوند قلب در بزرگسالان و حدود 5 درصد از جراحی‌های پیوند قلب در کودکان را تشکیل می‌دهد. 

پیوند قلب می تواند یک عمل پزشکی نجات بخش باشد. اما تعداد محدودی قلب اهداکننده وجود دارد.

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند به تعیین اینکه آیا شما کاندید مناسبی برای پیوند هستید یا خیر، کمک می کنند، و در این صورت، به شما کمک می کنند تا برای مراحل بعدی آماده شوید.

به لطف پیشرفت های پزشکی، اکثر افراد پس از پیوند قلب از کیفیت زندگی بهتری برخوردار می شوند.

در درازمدت، این امکان وجود دارد که سال ها یا حتی دهه ها پس از پیوند قلب خود زندگی کنید و به شما فرصتی می دهد تا خاطرات جدیدی را با عزیزان خود بسازید.

دکتر رامین بقایی بهترین جراح پیوند قلب در ایران

دکتر رامین بقایی تهرانی یکی از بهترین و ماهرترین پزشکان جراحی فوق تخصصصی قلب و عروق بزرگسالان و کودکان در تهران هستند.

ایشان فارغ التحصیل پزشکی عمومی و جراحی عمومی از دانشگاه تهران و فارغ التحصیل جراحی قلب از دانشگاه ایران می‌باشد.

دکتر رامین بقایی پزشک و جراحی با تجربه هستند که خدماتی همچون پیوند قلب، جراحی آئورت، جراحی و درمان انواع بیماری‌های عروق کرونری و … را به بیماران و مراجعه کنندگان خود ارائه می‌دهند.

ارتباط با دکتر رامین بقایی

آدرس: تهران،خیابان نلسون ماندلا (جردن) بالاتر از تقاطع حقانی،خیابان پدیدار، پلاک ۶۲، طبقه سوم، واحد ۳۳

شماره تلفن: ۰۲۱۸۸۶۷۰۳۵۰

منبع: https://dr-baghaei.com/