تشخیص بیماری آئورت
بیماری دریچه آئورت نوعی بیماری دریچه قلب است. در بیماری دریچه آئورت، دریچه بین قسمت پایین سمت چپ قلب (بطن چپ) و شریان اصلی بدن (آئورت) به درستی کار نمی کند. دریچه آئورت به حفظ جریان خون در جهت صحیح در قلب کمک می کند. دریچه آئورت آسیب دیده یا بیمار می تواند بر جریان خون به ساير قسمت هاي قلب و بدن تأثیر بگذارد.
تأثیر جنسیت بر آنوریسم آئورت شکمی هم با تفاوت در شیوع و هم در پیشرفت بیماری بین دو جنس نشان داده شده است. درصد بروز آنوریسم آئورت شکمی در مردان حاکی از آن است که دیواره آئورت در مردان بیشتر مستعد گشاد شدن است و دیواره آئورت در زنان نسبت به آن مقاوم است.
از سوی دیگر، افزایش خطر پارگی در زنان مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی نشان می دهد که دیواره آنوریسم زنان مقاومت کمتری دارد، احتمالاً به دلیل تفاوت در خواص بیومکانیکی دیواره آنوریسم مي باشد. تفاوت بالقوه در اجزای ساختاری دیواره آئورت بین دو جنس می‌تواند به توضیح اینکه چرا مردان بیشتر مستعد آنوریسم آئورت شکمی هستند و زنان مستعد پارگی آنوریسم بیشتر هستند کمک کند.
دیسکسیون آئورت یک وضعیت جدی است که در آن پارگی در لایه داخلی شریان اصلی بدن (آئورت) رخ می دهد. خون از میان پارگی هجوم می‌آورد و باعث شکافتن لایه‌های داخلی و میانی آئورت می‌شود. اگر خون از دیواره بیرونی آئورت عبور کند، تشریح آئورت اغلب کشنده است.
دیسکسیون آئورت نسبتاً نادر است. معمولا در مردان 60 و 70 ساله رخ می دهد. علائم دیسکسیون آئورت ممکن است شبیه علائم سایر بیماری ها باشد که اغلب منجر به تاخیر در تشخیص می شود. با این حال، زمانی که دیسکسیون آئورت به‌موقع تشخیص داده شود و به‌موقع درمان شود، شانس بقا بسیار بهبود می‌یابد.
علائم بیماری آئورت
علائم تشریح آئورت ممکن است مشابه علائم سایر مشکلات قلبی مانند حمله قلبی باشد. علائم و نشانه های معمول عبارتند از:
- درد شدید ناگهانی قفسه سینه یا بالای کمر، که اغلب به عنوان احساس پارگی یا پاره شدن توصیف می شود، که به گردن یا پایین کمر گسترش می یابد.
- درد شدید ناگهانی معده
- از دست دادن هوشیاری
- تنگی نفس
- علائم مشابه سکته مغزی، از جمله مشکلات بینایی ناگهانی، مشکل در صحبت کردن، و ضعف یا از دست دادن حرکت (فلج) در یک طرف بدن شما
- نبض ضعیف در یک بازو یا ران در مقایسه با سمت دیگر
- درد پا
- مشکل در راه رفتن
علل بیماری آئورت
دیسکسیون آئورت به دلیل ضعیف شدن ناحیه دیواره آئورت ایجاد می شود.
تشریح آئورت بسته به اینکه کدام قسمت از آئورت تحت تأثیر قرار گرفته است به دو گروه تقسیم می شود:
نوع A. این نوع شایع تر و خطرناک تر شامل پارگی در بخشی از آئورت است که در آن از قلب خارج می شود. پارگی ممکن است در آئورت فوقانی (آئورت صعودی) نیز رخ دهد که ممکن است به داخل شکم کشیده شود.
نوع B. این نوع شامل پارگی فقط در آئورت تحتانی (آئورت نزولی) است که ممکن است به داخل شکم نیز کشیده شود.
عوامل خطر بیماری آئورت
برخی از مواردی که ممکن است خطر دیسکسیون آئورت را افزایش دهد عبارتند از:
- فشار خون بالا کنترل نشده (فشار خون بالا)
- تصلب شرایین (آترواسکلروز)
- شریان ضعیف و برآمده (آنوریسم آئورت)
- نقص دریچه آئورت (دریچه آئورت دو لختی)
- باریک شدن آئورت در بدو تولد (کوآرکتاسیون آئورت)
عوامل خطر بالقوه در بيماري آئورت
- جنسیت. مردان بیشتر از زنان در معرض دیسکسیون آئورت هستند.
- سن. دیسکسیون آئورت در افراد 60 ساله و بالاتر احتمال بیشتری دارد.
- مصرف کوکائین. این دارو به طور موقت فشار خون را افزایش می دهد.
- بارداری. به ندرت، بيماري آئورت در زنان سالم در دوران بارداری رخ می دهد.
- وزنه برداری با شدت بالا. وزنه برداري سنگين و سایر تمرینات مقاومتی شدید ممکن است با افزایش فشار خون در طول فعالیت، خطر دیسکسیون آئورت را افزایش دهند.
بیماری دریچه آئورت چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص بیماری دریچه آئورت، پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی می کند، یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و آزمایش های تشخیصی را انجام می دهد. آنها با پرسش در مورد علائم شما شروع به تشخیص خواهند کرد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک فشار خون و نبض شما را بررسی می کند و از گوشی پزشکی برای گوش دادن به صداي قلب استفاده می کند.
برای تأیید تشخیص، پزشک شما باید یک یا چند آزمایش تشخیصی را انجام دهد. آزمایش اصلی برای بیماری دریچه آئورت اکوکاردیوگرام است. این آزمایش از امواج صوتی برای تولید تصاویری از قلب هنگام حرکت استفاده می کند.
سایر آزمایش‌های تصویربرداری ممکن است ضروری باشند، از جمله عکس‌برداری با اشعه ایکس قفسه سینه، مطالعه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) قلب، یا توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن.
گاهی اوقات الکتروکاردیوگرام، همچنین به عنوان ECG یا EKG شناخته می شود، بخشی از کار است. این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری می کند و در حالی که برای تشخیص بیماری دریچه آئورت استفاده نمی شود، به پزشکان کمک می کند تا میزان عملکرد قلب را ارزیابی کنند.
در برخی موارد، ممکن است در حالی که به مانیتور EKG متصل هستید، ورزش های سبکی مانند راه رفتن روی تردمیل انجام دهید. این تست استرس نامیده می شود.
تشخیص گاهی اوقات نیاز به کاتتریزاسیون قلبی دارد. در این روش، پزشک یک کاتتر (یک لوله نازک) را در ورید یا شریان بازو، گردن یا کشاله ران قرار می دهد. پزشک کاتتر را از طریق رگ خونی به قلب مانور می دهد. هنگامی که در جای خود قرار می گیرند، دستگاه های کوچکی که از طریق کاتتر وارد می شوند برای اندازه گیری فشار در حفره های قلب و جریان خون از طریق دریچه های قلب استفاده می شوند. همچنین ممکن است در طی این روش عکس برداری با اشعه ایکس از قلب (معروف به آنژیوگرافی عروق کرونر) انجام شود.
درمان بیماری دریچه آئورت
بیماری خفیف دریچه آئورت ممکن است علائم کمی ایجاد کند یا بدون علائم باشد. در این موارد، ممکن است نیازی به درمان نباشد، اما معاینات منظم با یک پزشک برای نظارت بر وضعیت توصیه می شود تا در صورت پیشرفت بیماری، بتوان به موقع تشخیص داده و درمان شود.
برای درمان علائم از داروها استفاده می شود. اینها ممکن است شامل داروهایی برای کمک به کنترل فشار خون، دیورتیک ها (قرص های آب) برای خلاص شدن از بدن از تجمع مایعات ناشی از نارسایی قلبی و نیترات ها برای افزایش جریان خون باشد.
افراد مبتلا به بیماری متوسط تا شدید دریچه آئورت نیز ممکن است نیاز به اجتناب از فعالیت‌های فیزیکی شدید و ورزش داشته باشند. در حالی که داروها و پرهیز از فعالیت های سخت بدنی می تواند به کنترل علائم کمک کند، اما به طور کامل نمی تواند بیماری دریچه آئورت را درمان کنند.
این بیماری در اثر تغییر در ساختار فیزیکی دریچه ایجاد می شود (دریچه باریک می شود یا دیگر نمی تواند به طور کامل باز یا بسته شود). بنابراین، درمان اصلی بیماری دریچه آئورت، ترمیم یا تعویض دریچه و جراحی آئورت است.
تکنیک های ترمیم یا تعویض دریچه آئورت عبارتند از:
عمل جراحی . ترمیم و تعویض دریچه آئورت چندین دهه است که از طریق جراحی قلب باز انجام می شود. این یک رویکرد به خوبی تثبیت شده است، و ثابت کرده است که ایمن است. در برخی موارد، جراح یک روش راس را انجام می دهد که در آن دریچه آئورت معیوب با دریچه ریوی بیمار جایگزین می شود. (یک دریچه مصنوعی جایگزین دریچه ریوی می شود.) افراد مبتلا به بیماری دریچه آئورت دو لختی ممکن است دچار بزرگی آئورت شوند.
به همین دلیل، ممکن است نیاز به ترمیم یا تعویض آئورت با استفاده از روشی به نام جراحی ریشه آئورت حفظ دریچه داشته باشند. در این روش، جراح بخشی از آئورت را ترمیم یا تعویض می کند، اما دریچه آئورت را تعویض نمی کند.
بالون والولوپلاستی. این یک روش ترمیم است که در آن پزشک یک کاتتر را با یک بالون در نوک آن وارد رگ خونی می کند و سپس آن را به قلب و دریچه آئورت مانور می دهد. بالون در داخل دریچه باد می شود که بافت و لت ها را منبسط می کند و در نتیجه دریچه باریک شده را باز می کند. سپس پزشک بادکنک را خالی می کند و آن را خارج می کند.
تعویض دریچه آئورت ترانس کاتتر (TAVR). در این روش کم تهاجمی، پزشک دریچه‌پلاستی با بالون را برای کشیده کردن دریچه قدیمی انجام می‌دهد. سپس پزشک یک دریچه مصنوعی جدید را از طریق یک کاتتر به قلب می‌کشد. دریچه جدید در داخل دریچه آئورت موجود قرار می گیرد، جایی که عملکرد دریچه قدیمی را انجام می دهد.
دکتر رامین بقایی تهرانی
تماس با ما
نشانی: تهران – خیابان نلسون ماندلا(جردن) – بالاتر از تقاطع حقانی – خیابان پدیدار – پ ۶۲ – طبقه سوم – واحد ۳۳
تلفن: ۸۸۶۷۰۳۵۰-۰۲۱
منبع: https://dr-baghaei.com/
:: برچسب‌ها:
فوق تخصص جراحی قلب و عروق (کودکان و بزرگسالان) ,
دکتر رامین بقایی تهرانی ,
بیماری دریچه آئورت ,
تشخیص بیماری آئورت ,
درمان بیماری آئورت ,
:: بازدید از این مطلب : 289
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
